Pałac w Łubiu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pałac w Łubiu (właśc. Zespół pałacowo-parkowy w Łubiu) – klasycystyczny pałac w Łubiu, wybudowany przez Artura Baildona w latach 60. XIX w. z zamysłem uczynienia z niego siedziby rodowej[3][4]. Obecny kształt według projektu Ernesta von Haigera przybrał w latach 1910–1911[4]. Pałac otoczony jest parkiem, w którym znajduje się spichlerz oraz kaplica św. Magdaleny[4]. Po II wojnie światowej pałac i otaczający go majątek znacjonalizowano. Przez lata ulegał niszczeniu, odrestaurowano go w latach 90. XX wieku. Obecnie mieści się tu dom opieki społecznej.
nr rej. : - A/744/2021 z 14.01.2021 (woj. śląskie)[1] - A/1501/92 z 27.10.1992 (woj. katowickie)[2] | |||
Pałac Baildonów w Łubiu | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Typ budynku |
pałac | ||
Styl architektoniczny | |||
Pierwszy właściciel | |||
50°26′26,70″N 18°39′20,63″E | |||
|
Pałac to piętrowy budynek, postawiony na planie prostokąta, z frontem skierowanym na północny zachód. Budynek jest podpiwniczony, nakryty dachem mansardowym z licznymi lukarnami. Od strony podjazdu znajduje się portyk ozdobiony herbowym kartuszem. Posiada wieżę krytą hełmem stożkowym[3].
W roku 2001 przedstawiciele rodu Baildonów odwiedzili pałac po raz pierwszy po II wojnie światowej, przywożąc ze sobą fotografie przedstawiające dawny wygląd pałacu[4].
W rejestr zabytków nieruchomych województwa śląskiego wpisano 27 października 1992 roku, w ramach zespołu pałacowego:
- pałac klasycystyczny,
- park krajobrazowy w stylu picturesque, otoczony murem,
- budynek gospodarczy
- doprowadzająca aleja kasztanowcowa, rozpoczynająca się dwoma maczugowatymi kamieniami odbojowymi.