Pakt stabilizacyjny w Polsce
Określenie na układ międzypartyjny zaproponowany przez Prawo i Sprawiedliwość w odpowiedzi na kryzys parlamentarny w 2006 roku spowodowany niemożnością powołania stabilnej koalicji rządowej. / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pakt stabilizacyjny – nieformalna nazwa układu zaproponowana 19 stycznia 2006 opozycyjnym partiom parlamentarnym przez prezesa Prawa i Sprawiedliwości, Jarosława Kaczyńskiego.
Ten artykuł należy dopracować |
Określał on m.in. listę 144 ustaw, które mają zostać poparte przez partie przystępujące do układu. Były to ustawy dotyczące m.in.:
- likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych
- lustracji majątkowej
- dopłat do paliwa rolniczego
- systemu szkolnictwa
- powołania Centralnego Biura Antykorupcyjnego
- systemu podatkowego
- Narodowego Banku Polskiego.
Został podpisany 2 lutego 2006 przez Jarosława Kaczyńskiego, Andrzeja Leppera (przewodniczącego Samoobrony RP) oraz Romana Giertycha (przewodniczącego klubu parlamentarnego Ligi Polskich Rodzin). Pakt miał obowiązywać przez rok. Jednak liczne nieporozumienia związane z wystąpieniami Leppera i Giertycha doprowadziły do rozpadu paktu i jego unieważnienia w marcu 2006 roku.