Pamięć podręczna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pamięć podręczna (ang. cache) – mechanizm, w którym część spośród danych zgromadzonych w źródłach o długim czasie dostępu i niższej przepustowości jest dodatkowo przechowywana w pamięci o lepszych parametrach. Ma to na celu poprawę szybkości dostępu do tych informacji, które przypuszczalnie będą potrzebne w najbliższej przyszłości.
Ten artykuł dotyczy ang. cache. Zobacz też: pamięć, pamięć człowieka, pamięć krótkotrwała, pamięć świeża i inne hasła w kategorii „pamięć”. |
Ten artykuł od 2012-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji: poprawić nietrafne sformułowania. |
Pamięć podręczna jest elementem właściwie wszystkich systemów – współczesny procesor ma 2 albo 3 poziomy pamięci podręcznej oddzielającej go od pamięci RAM. Dostęp do dysku jest buforowany w pamięci RAM, a dokumenty HTTP są buforowane przez pośredniki HTTP oraz przez przeglądarkę.
Systemy te są tak wydajne dzięki lokalności odwołań – jeśli nastąpiło odwołanie do pewnych danych, jest duża szansa, że w najbliższej przyszłości będą one potrzebne ponownie. Niektóre systemy pamięci podręcznej próbują przewidywać, które dane będą potrzebne i pobierają je, wyprzedzając żądania. Na przykład pamięć podręczna procesora pobiera dane w pakietach po kilkadziesiąt czy też więcej bajtów, pamięć podręczna dysku zaś nawet do kolejnych kilkuset kilobajtów czytanego właśnie pliku.
Niektóre systemy pamięci podręcznej umożliwiają informowanie systemu na temat charakteru danych, by umożliwiać bardziej efektywne buforowanie. Służy temu np. wywołanie systemowe madvise.