Papier amate
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Papier amate (z języka nahuatl āmatl) – rodzaj papieru otrzymywanego na terenie przedkolumbijskiego Meksyku z kory figowca Ficus glabra i pokrewnych gatunków z tego rodzaju.
Rozdrobnioną korę drzewa macerowano przez długi czas w mieszaninie wapna i popiołu, otrzymaną masę ściskano między deszczułkami i następnie suszono na słońcu. W czasach hiszpańskich amate stracił na znaczeniu, wyparty przez papier europejski (chiński), lecz tradycyjne techniki produkcji nigdy zupełnie nie zanikły. W XX wieku zainteresowanie naukowców doprowadziło do odrodzenia tej tradycji przy wsparciu ze strony władz meksykańskich. Promowano zarazem lokalnych malarzy, wykorzystujących jako materiał papier amate. Obecnie malowidła na papierze amate stanowią popularną pamiątkę sprzedawaną turystom[1] [2] .
Z hiszpańskich dokumentów wynika, że w Dolinie Meksyku rzemieślnicy Azteków i Otomi wykonujący papier amate w okresie po konkwiście, namaczali przez kilka godzin gałęzie figowców w wodzie, a następnie odrywali z nich korę długimi pasami i oddzielali jej wewnętrzną warstwę, którą następnie tłukli na miazgę żłobkowanymi tłuczkami kamiennymi. Następnie rozbite w ten sposób długie włókna cięto na fragmenty o odpowiedniej długości i na płaskim kamieniu utłukiwano kamiennymi młotkami w kształt przyszłej karty papieru. Kartę następnie wygładzano kolejnym kamiennym narzędziem, a ostatecznie posypywano warstwą drobno przesianego stiuku, który łączył się z wilgotnymi włóknami i tworzył białe podłoże umożliwiające pisanie bądź malowanie. Majowie stosowali w tym celu węglan wapnia lub specjalną pastę gipsową[3].