Parejazaury
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Parejazaury (łac. Pareiasauridae) – grupa gadów, które żyły w środkowym i górnym permie (270 do 251 mln lat temu). Początkowo występowały w dzisiejszej południowej Afryce, a później rozprzestrzeniły się na Europę i Azję (istniał wtedy superkontynent Pangea). W swojej epoce były największymi i najcięższymi zwierzętami lądowymi. Wymarły podczas wielkiego wymierania pod koniec permu.
Pareiasauridae | |||
Lydekker, 1889 | |||
Okres istnienia: 270–251 mln lat temu | |||
Scutosaurus karpinskii z muzeum późnego permu Rosji | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina |
parejazaury | ||
| |||
|
Różne rodzaje osiągały długość od 60 centymetrów (Elginia) do 3 metrów. Masa dużych form (Scutosaurus i Pareiasaurus) sięgała prawdopodobnie 600 kilogramów. Parejazaury miały masywne, niezgrabne ciało, krępe nogi i krótki ogon. Głowa i części ciała były, prawdopodobnie dla ochrony przed drapieżnikami, zaopatrzone w kostne kolce i pancerne płyty. Potencjalnymi drapieżcami były gorgonopsy z rzędu terapsydów. Parejazaury były roślinożercami, ich zęby przypominały zęby roślinożernych legwanów.
Do niedawna uważano, że żółwie są żyjącymi parejazaurami. Pancerz żółwi miał się rozwinąć z płytek kostnych parejazaurów. Nowe badania sugerują jednak, że żółwie są bliższe pozostałym współczesnym gadom.