Philipp Aschenwald
austriacki skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Philipp Aschenwald?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Philipp Aschenwald (ur. 12 listopada 1995 w Hall in Tirol[1]) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Mayerhofen. Trzykrotny srebrny medalista drużynowy mistrzostw świata (2019 i 2021). Drużynowy brązowy medalista mistrzostw świata juniorów (2015). Medalista mistrzostw kraju.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SC Mayerhofen | |||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
6 stycznia 2016 w Bischofshofen (29. miejsce) | |||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
6 stycznia 2016 w Bischofshofen (29. miejsce) | |||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
30 listopada 2019 w Ruce (2. miejsce) | |||||||||||||||||||||
Rekord życiowy |
229,0 m na Kulm w Bad Mitterndorf (16 lutego 2020) | |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
|
Syn Hansjörga Aschenwalda, medalisty zimowych igrzysk olimpijskich w kombinacji norweskiej[2].
W zawodach FIS Cup zadebiutował 19 lutego 2011 w Ramsau, zajmując 36. miejsce. Pierwsze punkty, po zajęciu 17. miejsca, zdobył 14 stycznia 2012 w Predazzo[3]. Wystąpił w Mistrzostwach Świata Juniorów 2013 w Libercu. Zajął 19. miejsce indywidualnie i 4. drużynowo[4]. W lutym 2013 w Iron Mountain zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym. W pierwszym starcie zajął 12. miejsce[5].
Wystąpił w konkursach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015. Zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym, w którym reprezentował Austrię wraz z Eliasem Tollingerem, Patrickiem Streitlerem i Simonem Greidererem. Indywidualnie zajął 18. miejsce[6].
6 stycznia 2016 w Bischofshofen zadebiutował w konkursie Pucharu Świata, równocześnie zdobywając pierwsze punkty cyklu dzięki zajęciu 29. miejsca. W kolejnych tygodniach regularnie startował w zawodach PŚ[7]. 21 lutego w Kuopio po pierwszej serii zajmował 4. miejsce, ostatecznie jednak kończąc konkurs na 24. pozycji. Najwyżej w sezonie sklasyfikowany został dwa dni później na tej samej skoczni, zajmując 13. miejsce. W sezonie 2015/2016 dwukrotnie stawał też na podium zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego, a trzykrotnie – w ramach zimowej edycji tego cyklu[7].
W październiku 2016 zajął 10. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Hinzenbach. Zimą 2016/17 startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, raz zajmując 3. miejsce[8].
Przez większość sezonu 2017/2018 występował w Pucharze Kontynentalnym, czterokrotnie stając na podium. W marcu znalazł się w składzie reprezentacji Austrii na zawody Pucharu Świata. Zdobył punkty w dwóch konkursach, w tym zajmując 11. miejsce w otwierających Raw Air 2018 zawodach w Oslo[9].
Zwyciężył w klasyfikacji generalnej Letniego Pucharu Kontynentalnego 2018[10]. W poszczególnych konkursach cyklu sześciokrotnie zwyciężył, raz był drugi i raz trzeci. Od początku Pucharu Świata 2018/2019 regularnie startował w cyklu, w pierwszej połowie sezonu rzadko zdobywając punkty. 2 lutego 2019 w Oberstdorfie zajął 7. miejsce, po raz pierwszy kończąc zawody najwyższej rangi w pierwszej dziesiątce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie był 13. na skoczni dużej i 4. na normalnej, natomiast w drużynie zdobył srebrne medale, zarówno w konkursie mężczyzn wraz z Michaelem Hayböckiem, Danielem Huberem i Stefanem Kraftem, jak i w zespole mieszanym z Evą Pinkelnig, Danielą Iraschko-Stolz i Kraftem. W ramach Raw Air 2019 zajął m.in. 4. pozycję w Oslo i 9. w Lillehammer[11]. Sezon zakończył na 26. miejscu klasyfikacji generalnej Pucharu Świata z 247 punktami[12].
W ramach Letniego Grand Prix 2019 raz zajął miejsce w pierwszej trójce, kończąc na 2. pozycji zawody w Hinzenbach. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. 30 listopada 2019 po raz pierwszy w karierze zajął miejsce na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata, kończąc konkurs w Ruce na 2. lokacie. W kolejnych zawodach, 7 grudnia w Niżnym Tagile zajął 3. pozycję. W dalszej części sezonu zajmował głównie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce; w styczniu 2020 najwyżej sklasyfikowany był na 9., w lutym na 7., a w marcu na 6. miejscu[13]. Sezon zakończył na 10. pozycji w klasyfikacji generalnej z 622 punktami[12].
W ramach Letniego Grand Prix 2020 konkursy w Wiśle kończył na 9. i 6. miejscu. W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany w zawodach indywidualnych był na 6. pozycji, w konkursie w Garmisch-Patrenkirchen w ramach 69. Turnieju Czterech Skoczni[14]. W klasyfikacji generalnej cykl ukończył na 21. miejscu z 265 punktami[12]. W trakcie sezonu wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 18. miejsce indywidualnie oraz 6. w drużynie, a także na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, na których w konkursach indywidualnych był 12. na skoczni normalnej i 11. na dużej, zaś w drużynie męskiej, wraz z Janem Hörlem, Danielem Huberem i Stefanem Kraftem, zdobył srebrny medal[14].
W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata zajmował głównie miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany indywidualnie był na 5. pozycji, 8 stycznia 2022 w Bischofshofen. W drugiej połowie sezonu startował również w Pucharze Kontynentalnym[15]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata znalazł się na 28. miejscu z 220 punktami[12].
Raz stanął na podium Letniego Pucharu Kontynentalnego 2022, zajmując 2. miejsce w Stams. Puchar Świata 2022/2023 rozpoczął od 8. miejsca w Wiśle, które okazało się jego najlepszym występem w sezonie. W kolejnych tygodniach zajmował głównie miejsca w trzeciej dziesiątce i po zakończeniu 71. Turnieju Czterech Skoczni stracił stałe miejsce w austriackiej kadrze na zawody najwyższej rangi. W dalszej części sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, w którym dwukrotnie zwyciężył i raz zajął 2. miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 2023 występował w Pucharze Świata, zajmując m.in. 10. pozycję w słabo obsadzonych zawodach w Râșnovie[16]. Cykl ukończył na 34. miejscu w klasyfikacji generalnej ze 168 punktami[12].
W lipcu 2023 w wyniku upadku podczas treningu na skoczni Bergisel w Innsbrucku zerwał więzadło krzyżowe przednie, tylne oraz łąkotkę boczną w lewym kolanie[17].
Stawał na podium mistrzostw Austrii. Indywidualnie na skoczni dużej w 2018 zdobył brązowy medal[18], a w 2020 zwyciężył[19], a w drużynie w 2012 zajął 2. miejsce, reprezentując drugi skład Tyrolu[20].
Indywidualnie
2019 Seefeld/Innsbruck | – | 13. miejsce (K-120), 4. miejsce (K-99) |
2021 Oberstdorf | – | 12. miejsce (K-95), 11. miejsce (K-120) |
Drużynowo
2019 Seefeld/Innsbruck | – | srebrny medal (K-120)[uwaga 1], srebrny medal (drużyna mieszana/K-99)[uwaga 2] |
2021 Oberstdorf | – | srebrny medal (K-120)[uwaga 3] |
Starty P. Aschenwalda na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
13. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 120,0 m | 126,0 m | 239,9 pkt | 39,5 pkt | Markus Eisenbichler |
2. | 24 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | druż.[uwaga 1] | 117,0 m | 118,0 m | 930,9 pkt (216,6 pkt) | 56,6 pkt | Niemcy |
4. | 1 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | indywid. | 91,0 m | 103,5 m | 214,5 pkt | 3,8 pkt | Dawid Kubacki |
2. | 2 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | druż. mix.[uwaga 2] | 110,0 m | 101,0 m | 989,9 pkt (248,6 pkt) | 22,3 pkt | Niemcy |
12. | 27 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | indywid. | 100,0 m | 98,0 m | 250,0 pkt | 18,8 pkt | Piotr Żyła |
11. | 5 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 123,5 m | 130,0 m | 243,6 pkt | 32,9 pkt | Stefan Kraft |
2. | 6 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[uwaga 3] | 138,5 m | 136,0 m | 1035,5 pkt (275,0 pkt) | 11,1 pkt | Niemcy |
Indywidualnie
2020 Planica | – | 18. miejsce |
Drużynowo
2020 Planica | – | 6. miejsce[uwaga 4] |
Starty P. Aschenwalda na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
18. | 11–12 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | indywid. | 201,5 m | 218,0 m | 200,5 m | 203,0 m | 719,7 pkt | 157,5 pkt | Karl Geiger |
6. | 13 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | druż.[uwaga 4] | 206,5 m | 216,5 m | 1422,1 pkt (381,5 pkt) | 305,6 pkt | Norwegia |
Indywidualnie
2013 Liberec | – | 19. miejsce |
2015 Ałmaty | – | 18. miejsce |
Drużynowo
2013 Liberec | – | 4. miejsce[uwaga 5] |
2015 Ałmaty | – | brązowy medal[uwaga 6] |
Starty P. Aschenwalda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
19. | 24 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 91,5 m | 93,0 m | 232,5 pkt | 51,0 pkt | Jaka Hvala |
4. | 26 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | druż.[uwaga 5] | 101,5 m | 102,0 m | 1034,0 pkt (278,5 pkt) | 119,5 pkt | Słowenia |
18. | 5 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | indywid. | 96,0 m | 95,0 m | 241,8 pkt | 28,1 pkt | Johann André Forfang |
3. | 7 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 6] | 96,0 m | 93,0 m | 837,4 pkt (201,0 pkt) | 55,9 pkt | Norwegia |