Piaskowiec godulski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Piaskowiec godulski – rodzaj okruchowej skały osadowej, piaskowca (waki arkozowej), stanowiącego główny składnik warstw godulskich płaszczowiny śląskiej, budującej znaczącą część Beskidów Zachodnich. Piaskowce warstw godulskich w polskich Beskidach budują m.in. blok Beskidu Małego i znaczną część Beskidu Śląskiego, zaś na zachód od Olzy, po stronie czeskiej – północny skraj Beskidu Morawsko-Śląskiego. Od położonego tam szczytu Godula, gdzie zostały w XIX w. po raz pierwszy opisane, wzięły swoją nazwę. Piaskowce te pochodzą z kredy (alb i cenoman).
Wyróżnia się trzy poziomy warstw godulskich, w których występują przedmiotowe piaskowce: dolny, środkowy i górny. Z nich w Polsce eksploatowane są poziomy środkowy i dolny.
W Polsce piaskowiec godulski wydobywany jest aktualnie w kilku lokalizacjach w Brennej i w jej pobliżu, w gminie Brenna, w powiecie cieszyńskim, w województwie śląskim.