Pierwszy kaganat turecki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pierwszy kaganat turecki – pierwsze państwo Turkutów, stanowiące dominującą potęgę na terenach dzisiejszej Mongolii, południowej Syberii i Azji Środkowej w latach 552 – 604.
545-604 | |
Ustrój polityczny | |
---|---|
Typ państwa | |
Pierwszy kagan |
Bumin |
Ostatni kagan |
Kara-czurin |
rozgromienie | |
Rozpad | |
Religia dominująca |
kult Tengri, animizm |
Zasięg pierwszego kaganatu tureckiego |
Początki kaganatu są związane z ordą Aszyna(inne języki), która została wyparta z nadgranicznych stepów chińskich w 439 roku. Jej niedobitki osiedliły się w górach Ałtaj wśród pasterskiego ludu Turku i przejęły nad tym ludem kontrolę przyswajając turecki język.
Turkuci rozwinęli w górach Ałtaju metalurgię żelaza oraz hodowlę ciężkich koni wierzchowych, dzięki czemu mogli stworzyć silną formację zakutej w zbroje ciężkiej jazdy.
W 545 roku praprawnuk Aszyna – Bumyn(inne języki) – zaatakował siły dominującej wówczas na wschodnich obszarach Wielkiego Stepu ordy Rouranów. Po 8 latach walk Turkuci podporządkowali sobie całkowicie Rouranów i przejęli kontrolę nad wschodnimi obszarami Stepu.
W ciągu czterech lat pomiędzy 554 a 558 rokiem Turkuci podbili cały Kazachstan środkowy, Siedmiorzecze, Chorezm i Powołże. W 565 roku w ośmiodniowej bitwie pod Nesefem rozgromili armię królestwa Heftalitów, jego terytorium podzielone zostało między Kaganat a państwo perskich Sasanidów. W tym momencie orda uzyskała władzę nad praktycznie całym Wielkim Stepem od Wołgi po Koreę.
W 589 roku Turkuci zorganizowali wyprawę przeciw Sasanidom. Siły kaganatu zostały rozgromione w bitwie pod Heratem.
W 604 roku doszło do rozpadu pierwszego kaganatu tureckiego na kaganat zachodni i kaganat wschodni.