Pietro Perugino
włoski malarz / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pietro Perugino, właśc. Pietro di Cristoforo Vannucci (ur. ok. 1450 w Città della Pieve k. Perugii, zm. w lutym lub w marcu 1523 w Fontignano) – włoski malarz i rysownik okresu renesansu, przedstawiciel szkoły umbryjskiej.
Autoportret (1500) | |||
Data i miejsce urodzenia |
ok. 1450 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
1523 | ||
|
Był uczniem Piero della Francesca i Andrea del Verrocchio. Prowadził działalność pedagogiczną; jego uczniami byli m.in. Rafael Santi i Pinturicchio. Przyjaźnił się z Leonardem da Vinci, dla którego twórczości żywił wielki podziw.
Spośród jego wczesnych dzieł wyróżniają się Pokłon Trzech Króli z 1473 oraz Sceny z życia świętego Bernarda z 1476, a także liczne Madonny, rozsiane po wielu różnych muzeach europejskich. Sporo z nich przez długi czas uważanych było za dzieła Verrocchia, wszystkie łączą wpływy artystyczne obu jego nauczycieli.
Od 1478 pracował w Rzymie – między 1480 a 1482 brał udział w dekoracji Kaplicy Sykstyńskiej wraz z innymi artystami swojej epoki. W 1485 z powodu wielkiego poważania jakim się cieszył, został mianowany honorowym obywatelem Perugii, stąd pochodzi jego przydomek.
Między 1494 a 1495 stworzył Opłakiwanie Chrystusa (Pietà) i fresk Ukrzyżowanie w kościele św. Marii Magdaleny de’ Pazzi. Tworzył też malowane nastawy ołtarzowe w kościołach Perugii.
W późniejszych latach życia pracował intensywnie w kościołach Umbrii i Toskanii. Na zamówienie Izabeli Gonzagi w 1505 namalował Walkę Miłości z Czystością. W tym czasie tworzył głównie w Perugii i w okolicach. W ostatnim okresie twórczości obserwuje się u Perugina zubożenie stylu i dublowanie stylistyczne swoich dzieł z okresu największych sukcesów, choć trzeba pamiętać, że Perugino rzetelnie i pracowicie domalowywał dzieła nieukończone przez innych artystów, m.in. zmarłego w 1520 Rafaela.