Piotr I Cypryjski
król Cypru / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Piotr I Cypryjski, Piotr I de Poitiers-Lusignan (ur. 9 października 1328, zm. 17 stycznia 1369) – król Cypru i tytularny król Jerozolimy od momentu abdykacji jego ojca w 1358 do swojej śmierci w 1369.
król Cypru | |||
Okres |
od 1358 | ||
---|---|---|---|
tytularny Król Jerozolimy jako Piotr I | |||
Okres | |||
Poprzednik |
Hugo II | ||
Następca |
Piotr II | ||
Dane biograficzne | |||
Data urodzenia | |||
Data śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka |
Alicja z Ibelinu | ||
Żona |
1. Eschiwa de Montfort, | ||
Dzieci |
Z Eleonorą: | ||
|
Był drugim synem króla Hugona IV Cypryjskiego, ale pierwszym z jego drugiego małżeństwa z Alicją z Ibelinu. W młodości otrzymał tytuł hrabiego Trypolisu. Najbardziej znany jest z wyprawy dokonanej na Egipt mameluków (1365), w trakcie której zdobył i złupił Aleksandrię[1]. Był to ostatni tak znaczący sukces militarny krzyżowców na Bliskim Wschodzie. Sama wyprawa miała jednak negatywny wpływ na handlowe kontakty między krajami chrześcijańskimi i muzułmańskimi[2]. Piotr I Cypryjski odwiedził w 1364 Kraków i będąc gościem polskiego króla Kazimierza Wielkiego[3], uczestniczył w słynnej uczcie u Wierzynka. Poszukiwał wówczas sojuszników do walki z muzułmanami.
Około 28 czerwca 1342 poślubił Eschiwę de Montfort (ur. 1300), córkę i dziedziczkę Humphreya de Montfort, konstabla Cypru i tytularnego pana Toron. Eschiwa zmarła przed 1350, kiedy Piotr był wciąż nastolatkiem i dlatego małżeństwo to pozostało bezdzietne. W 1353 Piotr poślubił Eleonorę Aragońską z Gandii (ur. 1333, w Barcelonie, zm. 26 grudnia 1416), córkę infanta Don Pedro Aragońskiego, hrabiego Ribagorza, Ampurias i Prades, syna Jakuba II Sprawiedliwego, oraz jego żony Joanny de Foix, siostry infanta Don Alfonso, księcia Gandii – pretendenta do tronu aragońskiego.