Piękna Madonna z Torunia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Piękna Madonna z Torunia – gotycka rzeźba przedstawiająca Marię i Dzieciątko Jezus. Jeden z najcenniejszych pod względem artystycznym pełnoplastycznych wizerunków Madonny z Dzieciątkiem wykonanych na przełomie XIV i XV wieku. Pod względem typologiczno-stylistycznym dzieło to stanowi pars pro toto Pięknej Madonny, typu ikonograficznego ukształtowanego przed 1400 rokiem. Rzeźbione wizerunki Pięknych Madonn reprezentują styl piękny, nurt stylowy ukształtowany w okresie gotyku na terenie Europy Środkowej.
Zdjęcie oryginalnej rzeźby | |||
Autor | |||
---|---|---|---|
Data powstania |
około 1390 | ||
Medium |
wapień polichromowany | ||
Wymiary |
115 cm | ||
Miejsce przechowywania | |||
Lokalizacja |
zaginiona | ||
|
Przed II wojną światową rzeźba Pięknej Madonny znajdowała się w toruńskim kościele Świętych Janów, dawnej farze Starego Miasta, obecnie katedrze diecezji toruńskiej. Pod koniec wojny została skradziona i wywieziona przez Niemców i ślad po niej zaginął. Zachowała się do dziś oryginalna konsola z popiersiem Mojżesza, która stanowiła podstawę dla figury. Na miejsce zaginionej rzeźby Marii z Dzieciątkiem postawiono wierną kopię wykonaną w 1956 roku przez Witolda Marciniaka.