Plutarco Elías Calles
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Plutarco Elías Calles (ur. 25 września 1877 w Guaymas, zm. 19 października 1945 w Meksyku) – meksykański generał, polityk, uczestnik rewolucji meksykańskiej, minister spraw wewnętrznych podczas prezydentury Alvaro Obregona, prezydent Meksyku.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
19 października 1945 | ||
40. Prezydent Meksyku | |||
Okres |
od 1 grudnia 1924 | ||
Przynależność polityczna | |||
Poprzednik | |||
Następca | |||
| |||
|
Jego kampania prezydencka 1924 była pierwszą populistyczną kampanią w historii Meksyku, w której obiecał redystrybucję ziemi, równość wobec prawa, edukację, dodatkowe prawa pracy i demokratyczne rządy[1]. Próbował spełnić te obietnice podczas pierwszego okresu swojej prezydentury w latach 1924–1926, lecz druga część jego rządów w latach 1926–1928 charakteryzowała się represyjnym antyklerykalizmem.
Po zakończeniu kadencji pozostał dominującym meksykańskim liderem w okresie zwanym Maximato (1928–1935). Pod koniec lat 20. poniósł porażkę z powstaniem cristeros skierowanym przeciwko jego antykatolickim reformom, przez co musiał cofnąć ustawy antyklerykalne. Założył Partido Nacional Revolucionario (Narodowo Rewolucyjna Partia lub PNR), która stała się Partido de la Revolución Mexicana (Partia Rewolucji Meksykańskiej lub PRM), który ostatecznie stał się Partią Rewolucyjno-Instytucjonalną (PRI), która rządziła Meksykiem od 1929 do 2000 w ramach tych trzech różnych nazw.
W 1934 roku odsunięty od władzy przez lewicę partyjną, a następnie zmuszony do wyjazdu do Stanów Zjednoczonych. Do ojczyzny powrócił pod koniec życia.