Pożyczka gotówkowa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pożyczka gotówkowa (ang. cash loan[1]) – umowa, na podstawie której pożyczkodawca udostępnia na określony czas pożyczkobiorcy określoną sumę środków pieniężnych, zaś pożyczkobiorca zobowiązuje się w umówionym terminie zwrócić pożyczoną sumę środków pieniężnych, oraz (zazwyczaj) wynagrodzenie (opłatę, odsetki) dla pożyczkodawcy z tytułu ich udostępnienia.
Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W przypadku pożyczki o wartości powyżej 1000 złotych, umowa powinna być zawarta w formie pisemnej (dla celów dowodowych).
Umowa o pożyczkę gotówkową powinna być zawarta w formie pisemnej, o ile przepisy prawa nie stanowią inaczej. Od 8 września 2016 r. art. 720 § 2 k.c. stanowi, że umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej[3]. Umowa pożyczki na niższą kwotę może przyjąć formę ustną. Treść takiej umowy została przez ustawodawcę określona w Rozdziale 3 ustawy o kredycie konsumenckim[4]. w celu zapewnienia jak najwyższego stopnia ochrony prawnej konsumentowi jako podmiotowi nieprofesjonalnemu.