Pogórze Izerskie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pogórze Izerskie (cz. Frýdlantská pahorkatina, niem. Isergebirgs-Vorland, 332.26) – północne przedpole Gór Izerskich, zasięgiem obejmujące duży teren zawarty pomiędzy Nysą Łużycką na zachodzie, a rzekami Kamienna i Bóbr na wschodzie. Granica północna z Niziną Śląsko-Łużycką jest umowna i wyznaczą ją warstwica 200 m w okolicy Bolesławca. Na wschodzie Dolina Bobru oddziela je od Pogórza Kaczawskiego i Gór Kaczawskich. Na południowym wschodzie graniczy z Kotliną Jeleniogórską wzdłuż wyraźnej krawędzi morfologicznej, pokrywającej się z geologiczną. Od południa, od Gór Izerskich, oddziela je dyslokacja tektoniczna. Osią regionu jest rzeka Kwisa przepływająca przez miasta: Mirsk, Gryfów Śląski, Leśną, Lubań i Nowogrodziec.
Widok w kierunku północno-zachodnim z Koziej Szyi w Górach Izerskich na Pogórze Izerskie . | |||
Zasięg regionu w obrębie Polski | |||
Megaregion | |||
---|---|---|---|
Prowincja | |||
Podprowincja | |||
Makroregion | |||
Mezoregion |
Pogórze Izerskie | ||
Mikroregion(y) |
Wyniosłość Działoszyna | ||
Zajmowane jednostki administracyjne |
|||
|
Wyróżnia się tu następujące mikroregiony:
- Wyniosłość Działoszyńska
- Wysoczyzna Siekierczyńska
- Wzgórza Zalipiańskie
- Przedgórze Izerskie
- Dolina Kwisy
- Kotlina Mirska
- Przedgórze Rębiszowskie
- Wzniesienia Radoniowskie
- Obniżenie Lubomierskie
- Wzgórza Radomickie
- Wzniesienia Gradowskie
- Niecka Lwówecka
- Dolina Bobru
- Obniżenie Starej Kamienicy
- Wysoczyzna Rybnicy.