Point-to-Point Protocol
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Point-to-Point Protocol (PPP), protokół połączenia punkt-punkt, – protokół komunikacyjny warstwy łącza danych używany przy bezpośrednich połączeniach pomiędzy dwoma węzłami sieci. PPP może być również skonfigurowany na interfejsie szeregowym asynchronicznym i synchronicznym. Służy również do prostego zestawiania tuneli. PPP jest stosowany w technologii WAN. Z protokołem tym wiąże się uwierzytelnianie PAP lub CHAP.
Zazwyczaj występuje w dwóch odmianach: PPPoE oraz PPPoA w zależności od zastosowanego kapsułkowania.
PPP tworzy dwie podwarstwy w warstwie łącza danych w modelu OSI: Link Control Protocol i Network Control Protocol. Do pierwszej podwarstwy można zaliczyć autoryzację, a druga odpowiada za komunikację z warstwą sieciową.