Balkon francuski
wysokie okno (od poziomu podłogi), zabezpieczone od zewnątrz balustradą / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Balkon francuski, znany również jako balustrada francuska[1] lub portfenetr (również porte-fenêtre od fr. fr. porte - drzwi, fenêtre - okno[1]) – to element architektoniczny występujący pierwotnie w pałacach z okresu XVII-XIX wieku. Jest to wysokie okno sięgające od podłogi do sufitu, zabezpieczone zewnętrzną balustradą[2]. Różni się od klasycznego balkonu brakiem płyty balkonowej[3]. Cała konstrukcja ogranicza się do okna lub drzwi, a balustrada zapewnia niezbędne bezpieczeństwo. Nie można na niego wyjść, otwierając drzwi na oścież, a często traktowany jest jako element dekoracyjny elewacji. Obecnie wykorzystywany jest jako zamiennik balkonu, szczególnie w wysokich budynkach oraz tam, gdzie z założenia elewacja budynku ma być płaska. Można stosować nie wyżej niż 25 m nad terenem[4].
Termin „balkon francuski” wywodzi się z Francji , gdzie były często używane do ozdabiania fasad budynków i doświetlania wnętrz. Choć ich popularność spadła na pewien czas, w XXI wieku znowu zaczęły przeżywać renesans w nowoczesnej architekturze.