Postawa zasadnicza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Postawa zasadnicza – ustalona w regulaminach wojskowych (także policyjnych, strażackich, harcerskich, Związek Strzelecki) postawa pojedynczego żołnierza (funkcjonariusza, harcerza, strzelca) sygnalizująca jego gotowość do przyjmowania rozkazów od przełożonych. Przyjmowana jest na komendę „baczność!” lub po usłyszeniu od przełożonego zapowiedzi komendy.
W postawie zasadniczej żołnierz (sam lub w szyku) stoi nieruchomo wyprostowany[1], równomiernie rozkładając ciężar ciała na obu całych stopach (a nie głównie na palcach albo na piętach), twarzą do linii frontu. W różnych armiach i formacjach zmilitaryzowanych na świecie szczegóły postawy (ułożenie nóg i dłoni) różnią się nieznacznie.