Powieść minionych lat
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Powieść minionych lat (st.rus. Повѣсть времѧньныхъ лѣтъ, ros. Повесть временных лет (Повѣсть временныхъ лѣтъ), ukr. Повість временних (минулих) літ, biał. Аповесць мінулых гадоў, inne polskie nazwy: Powieść doroczna, Powieść lat minionych, Kronika Nestora) – staroruski latopis, opisujący dzieje państwa ruskiego od czasów najdawniejszych (przybycie Ruryka do Nowogrodu Wielkiego) do początku XII wieku, podstawowe źródło do poznania historii wczesnej Rusi Kijowskiej[1]. Powstanie tekstu latopisu datuje się na 1113 rok. Najstarszy zachowany odpis pochodzi z 1377 roku. Po raz pierwszy opublikowana w 1767 roku w Sankt Petersburgu na podstawie Latopisu Nikonowskiego[2].