Powierzchnia prostokreślna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Powierzchnia prostokreślna, powierzchnia rozwijająca – powierzchnia, która razem z każdym jej punktem zawiera przechodzącą przez niego prostą[1].
Powierzchnia jest prostokreślna (rozwijająca), jeżeli ma parametryzację postaci gdzie β i δ są krzywymi. Znaczy to, że cała powierzchnia jest zbudowana z prostych wychodzących z krzywej β(u) w kierunku δ(u). Krzywa β(u) jest nazywana kierownicą, natomiast prosta o kierunku δ(u) to tworząca.
Na powierzchniach rozwijalnych mogą istnieć punkty takie, że Punkty takie podlegają istotnym ograniczeniom.
Powierzchnie prostokreślne, ze względu na łatwość wykonania, są często stosowane w architekturze.
Szczególnym przypadkiem są powierzchni prostokreślnych są te podwójnie prostokreślne – te, dla których można określić dwie różne parametryzacje: i