Powstanie Dos de Mayo
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dos de Mayo (z hiszp. „2 maja”) – ludowe powstanie, które wybuchło w Madrycie w czasie hiszpańskiej wojny niepodległościowej toczonej przeciwko Francuzom okupującym stolicę Hiszpanii. Powstanie wybuchło 2 maja 1808 i zostało krwawo stłumione szarżami mameluków marszałka Joachima Murata[4].
Wojna na Półwyspie Iberyjskim | |||
Rozstrzelanie powstańców madryckich 3 maja 1808 r., pędzla Goi, 1814. | |||
Czas |
2 maja 1808 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Wynik |
Powstanie stłumione, jednak insurekcja rozlewa się na całą Hiszpanię | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Straty | |||
| |||
brak współrzędnych | |||
|
Podczas zamieszek zginęło około 150 Francuzów. Następnego dnia żołnierze rozstrzelali 104 uczestników zajść[5].
Zryw ludności Madrytu uwiecznił na swych obrazach i grafikach malarz hiszpański Francisco Goya, który sam – należąc do zwolenników Francji – po wojnie musiał wyemigrować do Bordeaux, by uniknąć represji.
Masowy ruch partyzancki, wsparty zbrojną interwencją brytyjskiego korpusu ekspedycyjnego Wellingtona w Portugalii, doprowadził do wyparcia Francuzów z Półwyspu Iberyjskiego i zakończenia wojny w 1814.