Powstanie tkaczy śląskich
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Powstanie tkaczy śląskich – zbrojny zryw tkaczy z Bielawy (niem. Langenbielau) i Pieszyc (niem. Peterswaldau) na Dolnym Śląsku, domagających się podniesienia płac oraz poprawy warunków bytowych, mający miejsce w 1844 roku.
Ten artykuł dotyczy powstania tkaczy śląskich w 1844. Zobacz też: Powstania tkaczy w Lyonie w 1831 i 1834. |
Doprowadził do wystąpień w innych okręgach przemysłowych Przedgórza Sudeckiego. Bunt został krwawo stłumiony przez wojska pruskie. Śląskie powstanie tkaczy z 1844 r. wpisywało się w ówczesne nastroje społeczne regionu sowiogórskiego. W latach 1785/86, 1793 i 1798 miały miejsce wystąpienia na dużo większą skalę. Na ich tle bunt z 1844 r. nie był ani największy, ani najbardziej burzliwy, mimo to jego znaczenie było szczególne. Po raz pierwszy bowiem zjawisko lokalne stało się istotnym wydarzeniem o znaczeniu ponadregionalnym – w tym kontekście wpisując się w rewolucję 1848 roku.