Powstanie w Treblince
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Powstanie w Treblince, zwane również buntem w Treblince – wystąpienie i zbiorowa ucieczka więźniów, do których doszło 2 sierpnia 1943 roku w niemieckim nazistowskim obozie zagłady Treblinka II.
II wojna światowa | |||
Obóz zagłady w Treblince podpalony przez zbuntowanych więźniów; zdjęcie potajemnie wykonane przez Franciszka Ząbeckiego | |||
Czas |
2 sierpnia 1943 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Przyczyna |
dążenie więźniów do zniszczenia obozu i ucieczki | ||
Wynik |
ucieczka około 400 więźniów, częściowe spalenie obozu | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
52°37′51,85″N 22°03′11,01″E |
Powstanie zorganizowali członkowie obozowej konspiracji, która zawiązała się w pierwszych miesiącach 1943 roku. Jego celem było zniszczenie ośrodka zagłady i umożliwienie zbiorowej ucieczki więźniów. Spiskowcom udało się zdobyć broń z niemieckiego magazynu, lecz z powodu przedwczesnego rozpoczęcia walki nie zdołali zlikwidować załogi i zniszczyć komór gazowych. Spośród około 840 więźniów, którzy przebywali w obozie w momencie wybuchu powstania, kilkuset poległo w walce, a blisko czterystu zdołało zbiec. Wojnę przeżyło niespełna siedemdziesięciu uciekinierów.