Prokopiusz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Prokopiusz, Procopius (ur. 325, zm. 27 maja 366) – przywódca buntu w Konstantynopolu za czasów Walentyniana I, obrany przez tłum (a raczej przekupionych prowokatorów) cesarzem rzymskim. Panował jako uzurpator od 28 września 365 do 27 maja 366 roku.
Zobacz też: Prokopiusz z Cezarei - historyk bizantyjski z czasów Justyniana I. |
Szybkie fakty Okres, Dynastia ...
Cesarz rzymski | |||
Okres |
od 28 września 365 | ||
---|---|---|---|
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia | |||
Data śmierci | |||
|
Zamknij
Prokopiusz osiągnął sukces dzięki przekupieniu części wyższych oficerów, którym obiecał pokaźne nagrody pieniężne. W czasie bitwy pod Nakolią w Frygii, którą wydał Walensowi, został opuszczony przez swoich oficerów i następnie stracony przez prawowitego władcę.