Prokuratura na Litwie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Prokuratura na Litwie funkcjonuje zgodnie z Konstytucją Republiki Litewskiej na zasadzie niezależności, a szczegółowe zasady działania określają ustawy i inne akty prawne. Głównym aktem prawnym regulującym działalność instytucji litewskiej prokuratury jest ustawa – Prawo o Prokuraturze (lt. Prokuratūros įstatymo pakeitimo, ang. Law on the Prosecutor's Office) z 13 października 1994, znowelizowana przez ustawę z 22 kwietnia 2003.
Siedziba Prokuratury Generalnej w Wilnie | |
Państwo | |
---|---|
Data utworzenia |
1990 |
Prokurator Generalny (Generalinis prokuroras) |
Nida Grunskienė |
brak współrzędnych | |
Strona internetowa |
Litwa
Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Litwy Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Polityka zagraniczna
|
Niezależność prokuratora oraz jego działalność jedynie na podstawie i w granicach prawa jest zasadą konstytucyjną, ujętą w art. 118. Konstytucji Republiki Litewskiej (zmienianym dwukrotnie). Prokuratora Generalnego Republiki Litewskiej (lt. Generalinis prokuroras, ang. Prosecutor General) mianuje i odwołuje Prezydent, za zgodą jednoizbowego parlamentu (lt. Seimas). Konstytucja określa też podstawy struktury litewskiej prokuratury – składa się ona z Prokuratury Generalnej (lt. Generalinė prokuratūra, ang. Office of the Prosecutor General) oraz prokuratur miejscowych (lt. teritorinės prokuratūros, ang. territorial prosecutor’s offices).
Na Litwie 30 marca prokuratorzy obchodzą swoje święto zawodowe – Dzień Prokuratury, ustanowiony na pamiątkę złożenia przysięgi na wierność prawom Republiki Litewskiej przez zgromadzonych w budynku Prokuratury Generalnej prokuratorów, 30 marca 1990, niecałe trzy tygodnie po odzyskaniu przez Litwę niepodległości.