Protesty na placu Niebiańskiego Spokoju w 1989
seria demonstracji na placu Niebiańskiego Spokoju w Pekinie w 1989 roku / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Protesty na placu Niebiańskiego Spokoju w 1989?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Protesty na placu Niebiańskiego Spokoju[uwaga 1], w chińskiej literaturze oficjalnej i rządowej określane jako zawirowania polityczne między wiosną a latem 1989 roku[1] (ang. Political turmoil between the Spring and Summer of 1989, chiń. 1989年春夏之交的政治风波; pinyin 1989-nián chūn xià zhījiāo de zhèngzhì fēngbō) – seria protestów, trwających od 15 kwietnia do 4 czerwca 1989 roku na placu Niebiańskiego Spokoju w centralnej części Pekinu, których głównymi uczestnikami byli studenci. Zakończone stłumieniem przez wojsko i masakrą ludności cywilnej.
Studenckie demonstracje na placu Niebiańskiego Spokoju | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejsca wystąpień |
Plac Niebiańskiego Spokoju w Pekinie, wiele miast na terenie ChRL | ||
Początek wystąpień |
15 kwietnia 1989 | ||
Koniec wystąpień |
4 czerwca 1989 | ||
Ofiary śmiertelne |
ok. 2600 osób | ||
39°54′12″N 116°23′30″E | |||
|
Początkowo zgromadzenia studentów na placu Tian’anmen były niewielkie i spontaniczne oraz miały apolityczny charakter – były związane z upamiętnieniem dopiero co zmarłego byłego sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Chin Hu Yaobanga, uznawanego za zwolennika reform. W krótkim czasie przerodziły się one w zbiorowe manifestacje, do których dołączali kolejni studenci, a także robotnicy i mieszkańcy Pekinu, zaczęto na nich coraz głośniej poruszać tematy polityczne, ekonomiczne i związane z bieżącymi problemami kraju oraz formułować postulaty do władz. W maju protesty przybrały formę strajku głodowego oraz okupacji placu, dodatkowo zbiegły się one z wizytą Michaiła Gorbaczowa w Pekinie, a demonstracje zaczęły obejmować kolejne miasta na terenie Chin[2][3].
Po kilku tygodniach władze partyjno-państwowe zadecydowały o siłowym stłumieniu protestów. Na plac Tian’anmen zostało skierowane wojsko, które w nocy z 3 na 4 czerwca otworzyło ogień do protestujących i za pomocą czołgów rozpędziło demonstrantów[4]; masakra ta przeszła na świecie do historii jako masakra na placu Tian’anmen (chiń. 天安門大屠殺; pinyin tiān’ānmén dà túshā). W Chinach kontynentalnych wydarzenie to jest eufemistycznie określane jako incydent z 4 czerwca[1] (chiń. 六四事件; pinyin liùsì shìjiàn), a same protesty, jak i ich pacyfikacja, są do dnia dzisiejszego jednym z najbardziej drażliwych oraz cenzurowanych tematów w Chińskiej Republice Ludowej.