Proteza wokaliczna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Proteza wokaliczna, samogłoska protetyczna – występująca przed rdzeniem wyrazu samogłoska, która nie stanowi przy tym przedrostka; forma protezy. W językach indoeuropejskich proteza wokaliczna charakterystyczna jest dla języka greckiego, a także albańskiego i armeńskiego, przypuszcza się jednak, że w pewnych grupach wyrazów wytworzyła się także w języku praindoeuropejskim. Wtórnie proteza wokaliczna wystąpiła w języku greckim okresu cesarstwa oraz (niezależnie) w łacinie poklasycznej i językach romańskich (por. łac. schola i fr. école, a także wł. specchio i in ispecchio). Poza językami indoeuropejskimi zjawisko to występuje np. w języku tureckim (por. Smyrna i tur. İzmir)