Przełęcz Stelvio
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| ||
Państwo | ![]() | |
Wysokość | 2758 m n.p.m. | |
Pasmo | Masyw Ortleru, Alpy Retyckie | |
Położenie na mapie Włoch ![]() | ||
![]() |
Przełęcz Stelvio (wł. Passo dello Stelvio; niem. Stilfser Joch, 2758 m n.p.m.) – najwyższa przejezdna przełęcz we włoskich Alpach Wschodnich[1].
Droga na przełęcz
Przez przełęcz przebiega, wybudowana w latach 1820–1825, droga[2] łącząca miejscowość Stelvio (na północnym wschodzie) z Bormio (na południowym zachodzie). Droga nosi nazwę SS38.
Szczegóły podjazdu
Na podjazd od strony północnej prowadzi droga o długości 24,3 kilometra przy średnim nachyleniu 7,4 procent, zawierająca 48 ponumerowanych zakrętów. Daje to rzadko spotykane na innych alpejskich drogach przewyższenie trasy wynoszące ponad 1800 metrów. Podjazd od strony południowo-wschodniej liczy 21,5 kilometra przy średnim nachyleniu 7,1 procent (różnica wysokości to 1533 metry).
Wykorzystanie walorów przełęczy
Przełęcz często gości kolarzy podczas wyścigu Giro d’Italia, będąc najwyższym punktem wśród trzech wielkich Tour'ów [3]. W 2007 roku przełęcz pojawiła się w programie „Top Gear”, a brytyjski dziennikarz motoryzacyjny, Jeremy Clarkson określił ten pełen serpentyn podjazd jako „najlepszą na świecie drogę do jazdy samochodem”. W dwa lata później, testując najnowsze modele Aston Martina, Ferrari i Lamborghini na rumuńskiej Szosie Transfogaraskiej, Clarkson przyznaje, że się okrutnie pomylił. Przełęcz była brana pod uwagę jako miejsce ewentualnego pościgu samochodowego w 22. filmie o Jamesie Bondzie[4].
Galeria
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.