Psychologia analityczna (C.G. Jung)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Psychologia analityczna (od gr. ψυχη = „psyche”, „dusza” i λόγος = „logos” = „słowo”, „myśl”, „rozumowanie” i ανάλυσις = „analiza”) – nauka badająca mechanizmy rządzące psychiką oraz zachowaniami człowieka i społeczeństwa w ich związku ze światem widzialnym i z mniemanym światem niewidzialnym, według obserwacji, doświadczeń i hipotez szwajcarskiego psychiatry, profesora Carla Junga i jego współpracowników w pierwszej połowie XX wieku.