Qere–Ketib
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Qere–Ketib (według dokładnej transkrypcji: qerê – keṯîḇ) – dwa aramejskie imiesłowy „czytany” – „napisany”[1], których używa się jako terminu technicznego w odniesieniu do Biblii hebrajskiej, na oznaczenie zawartych w masorze poprawek błędów w tekście spółgłoskowym (rzeczywistych lub domniemanych). W BHS (jak w większości rękopisów) błędne słowo jest oznaczone punktem, a na marginesie podano prawidłowe (albo najczęściej jedynie inną formę) wraz z literą ק (od qere). Natomiast samogłoski z „błędnego” słowa mają być czytane ze słowem „poprawionym”. Istniały jednak także inne sposoby oznaczeń (np. pionowa kreska, podobna do końcowego nun)[2].
Jest to bardzo częste spośród oznaczeń masory tekstu masoreckiego, występuje (w zależności od konkretnego manuskryptu) od 848 do 1566 razy[3].