Quidam. Przypowieść
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Quidam. Przypowieść – poemat Cypriana Kamila Norwida z 1855-57 roku, którego akcja rozgrywa się w starożytnym Rzymie za panowania cesarza Hadriana.
Łuk Hadriana. 1862 | |||
Autor |
Cyprian Kamil Norwid | ||
---|---|---|---|
Typ utworu |
poemat | ||
Data powstania |
1855-57 | ||
Wydanie oryginalne | |||
Miejsce wydania |
Lipsk | ||
Język |
polski | ||
Data wydania |
1863 | ||
Wydawca |
F. A. Brockhaus | ||
|
Najobszerniejszy, bo liczący prawie 4000 wierszy poemat Norwida składający się z 27 rozdziałów, napisany w latach 1855-56 i przeredagowany w 1857.
Utwór opowiada o poszukiwaniach mądrości przez młodego bezimiennego Greka, syna Aleksandra, w Rzymie czasów Hadriana i o jego nieodwzajemnionej miłości do Greczynki, poetki Zofii. W Rzymie tego czasu krzyżują się wpływy późnego judaizmu, reprezentowanego przez maga Jazona, planującego powstanie Bar Kochby w Judei i hellenizmu, którego przedstawicielami są zepsuta życiem metropolii, choć natchniona, Zofia i filozof Artemidor oraz wczesnego chrześcijaństwa, którego rzecznikiem jest tajemniczy Quidam.
Norwid widział w poemacie obraz własnego, jak je nazywał, zbędnego pokolenia drugiej emigracji. Poemat ukazał się drukiem w 1863, współcześni Norwidowi czytelnicy na ogół chwalili piękności utworu, choć narzekali na jego zawiłość. Późniejsi krytycy odczytywali fabułę symbolicznie lub duchowo, chwalili wierność Norwida realiom epoki.