Rękopis Gruuthuse
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rękopis Gruuthuse (nid. Het Gruuthuse-handschrift) – średniowieczny manuskrypt zbiorowy powstały w języku średnioniderlandzkim w odmianie flamandzkiej w dialekcie zachodnioflamandzkim około roku 1400, choć data ta nie jest potwierdzona przez żaden tekst naukowy. Pracujący nad badaniami manuskryptu eksperci ustalili, że najwcześniejsze fragmenty dzieła pochodzą z końca XIV wieku, natomiast najpóźniejsze – z początku XV wieku. Umowny rok 1400 jest więc wypadkową tych dat. Powstał on prawdopodobnie w Brugii bądź jej okolicach, na co, według ekspertów, wskazują pojawiające się w dziele nazwiska związane z tym właśnie miastem oraz dialekt, w którym został on spisany.
Swoją nazwę zbiór ten zawdzięcza pierwszemu znanemu z imienia i nazwiska właścicielowi, Lodewijkowi van Gruuthuse, panu Brugii, który w jego posiadanie wszedł stosunkowo późno po jego powstaniu, gdyż dopiero w drugiej połowie XV wieku. Przez długi okres manuskrypt nie był darzony szczególnym zainteresowaniem; był on zapomniany i ponownie odkryty około roku 1837, prawdopodobnie przez nauczyciela akademickiego z Brugii, Jana Antoona De Jonghe. Wówczas dzieło znane było pod tytułem Oudvlaemsche liederen en gedichten. W tamtym okresie niewiele było o tym manuskrypcie wiadomo. Dopiero niedawne badania zaczęły rozwiewać pewne wątpliwości i rzucać na dzieło nowe światło poprzez zastosowanie najnowszych technologii. Współcześnie zbiór ten przechowywany jest w Bibliotece Królewskiej w Hadze (od roku 2007).