Rasmus Rask
językoznawca duński / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rasmus Christian Rask (ur. 22 listopada 1787 w Brændekilde, zm. 14 listopada 1832 w Kopenhadze) – duński językoznawca, nordysta, autor gramatyki staroislandzkiej (1811), jeden z prekursorów językoznawstwa historyczno-porównawczego[1][2]. Autor pracy "Badanie nad powstaniem języka staronordyckiego, czyli islandzkiego" opublikowanej w 1818 po duńsku[1]. W naukowy sposób wykazał podobieństwo staronordyckiego z językami skandynawskimi, germańskimi, a także łaciną, greką, językami słowiańskimi, litewskim i ormiańskim[1]. Wyodrębnił w ten sposób indoeuropejską rodzinę językową, zauważając fundamentalną odmienność innych języków, na przykład ugrofińskich[3]. W 1826 został profesorem na Uniwersytecie Kopenhaskim[4].
Państwo działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
22 listopada 1787 | ||
Data i miejsce śmierci |
14 listopada 1832 | ||
Profesor nauk językoznastwczych | |||
Specjalność: nordystyka | |||
Nauczyciel akademicki | |||
Uczelnia | |||
|
Obserwacje poczynione przez Raska posłużyły Jacobowi Grimmowi do sformułowania Prawa Grimma[2][5].