Rdzeń (archeologia)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rdzeń – surowiak, od którego oddzielono co najmniej jeden odłupek.
|
Ten artykuł od 2017-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Na rdzeniu można wyróżnić piętę – płaszczyznę, w którą uderzano w celu odbicia odłupek. Płaszczyzna ta może być:
- naturalna – pochodzenia nieintencjonalnego;
- uformowana – przygotowana pojedynczym uderzeniem;
- zaprawiona – przygotowana większą liczbą uderzeń.
Charakter pięty rdzenia określa typ piętki odłupków oddzielonych od tego rdzenia:
- odłupnię – powierzchnię z negatywem jednego lub więcej odłupków stykających się, oddzielonych od jednej lub więcej pięt; odłupnia tworzy z piętą kąt dwuścienny, zwany kątem zewnętrznym (rdzeniowym);
- część tylną – przeciwległą odłupni;
- wierzchołek – przeciwległy pięcie.
Rdzeń może mieć jedną lub więcej pięt oraz jedną lub więcej odłupni, przy czym liczba odłupni nie musi się równać liczbie pięt.