Reguła św. Benedykta
przepisy normujace życie mnisze / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Regu%C5%82a %C5%9Bw. Benedykta?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Reguła św. Benedykta, reguła benedyktyńska (łac. Regula Benedicti, również regula monasteriorum, regula monachorum) – zbiór przepisów normujących cenobickie życie mnisze i wskazówek ascetycznych, zredagowany według tradycji przez św. Benedykta z Nursji ok. 540 r. na Monte Cassino. Chociaż została napisana na podstawie osobistego doświadczenia przełożonego klasztoru, to jednak w oparciu o Pismo Święte, dzieła ojców Kościoła oraz dorobek monastycyzmu wschodniego i zachodniego[1].
Reguła św. Benedykta rozpowszechniała się stopniowo, w dużej mierze za sprawą mnichów anglosaskich, później dzięki staraniom św. Benedykta z Aniane. Jej szerokie przyjęcie w średniowiecznej Europie związane jest z poparciem, jakie jej używaniu udzielił Karol Wielki. Od VIII do XIII wieku była najczęściej używaną regułą zakonną, dopiero powstanie zakonów żebrzących zmieniło ten stan rzeczy. Współcześnie jest regułą klasztorów zrzeszonych w Konfederacji Benedyktyńskiej, cystersów, trapistów, kamedułów oraz wielu niezależnych kongregacji i opactw. Używana jest również przez mnichów w Kościele Anglikańskim.