Republika Tarnobrzeska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Republika Tarnobrzeska – potoczna nazwa obszaru objętego ruchem chłopów tarnobrzeskich w konsekwencji którego 6 listopada 1918 na 30-tysięcznym wiecu chłopskim w Tarnobrzegu powstał Komitet Rewolucyjny oraz oddziały milicji ludowej. Uchwalono także usunięcie władz mianowanych przez Polską Komisję Likwidacyjną i powołanie własnych władz terenowych[1], w praktyce jednak trwała dwuwładza, a oba jej ośrodki koegzystowały, gdyż komitet rewolucyjny pełnił przez pewien czas funkcję rady przybocznej komisarza powiatu[2]. Republika obejmowała tereny leżące w widłach Wisły i Sanu[3]. Centrum republiki stanowiły Tarnobrzeg i Grębowszczyzna. Republikę tworzyły dwa nurty - polityczny, skoncentrowany wokół radykalnych polityków ruchu chłopskiego, którzy starali się zarządzać za pomocą wieców, oraz nurt niezorganizowany kierowany przez bandy rabunkowe i dezerterów z byłej armii austriackiej, którego głównym motywem były cele rabunkowe[4].
1918–1919 | |
Orientacyjne położenie Republiki Tarnobrzeskiej na tle mapy współczesnej Polski (maksymalny zajmowany obszar) | |
Język urzędowy | |
---|---|
Stolica | |
Ustrój polityczny | |
Głowa państwa | |
Niepodległość |
Austro-Węgry |
Włączenie do Polski |