Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 – rezolucja uchwalona podczas II Sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ w dniu 29 listopada 1947 w celu podzielenia terytorium Mandatu Palestyny na dwa państwa: żydowskie i arabskie. Rezolucja posiada oficjalną nazwę Plan Podziału z Gospodarczą Unią.
Data uchwalenia | |
---|---|
Dotyczy |
Podziału Mandatu Palestyny na dwa państwa: żydowskie i arabskie |
Uchwalona |
większością głosów |
Tekst rezolucji | |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Rezolucja została przyjęta przed planowanym ustaniem brytyjskiego mandatu w Palestynie i zalecała podzielenie terytorium na dwa państwa – jedno żydowskie i jedno arabskie, z uwzględnieniem utworzenia w obszarze miast Jerozolimy i Betlejem specjalnego obszaru pozostającego pod międzynarodową ochroną, administrowaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Plan starał się rozwiązać sprzeczne interesy obu grup narodowościowych i zaspokoić roszczenia dwóch konkurencyjnych ruchów: żydowskiego syjonizmu i arabskiego panarabizmu. Rezolucja zawierała szczegółowy opis przebiegu zalecanych granic dla każdego proponowanego państwa. Plan wzywał również do unii gospodarczej między oboma państwami, która miała być pomocna w celu zapewnienia praw wyznaniowych mniejszości narodowych.
Proponowany plan został zaakceptowany przez społeczność żydowską za pośrednictwem Agencji Żydowskiej. Jednak społeczność arabska odrzuciła go, uznając plan ONZ za naruszenie praw arabskiej większości Palestyny. Zadanie wprowadzenia w życie planu podziału otrzymała Komisja Narodów Zjednoczonych do spraw Palestyny. Nie zdołała ona przeprowadzić swoich zadań, ponieważ w dzień po przyjęciu rezolucji wybuchła wojna domowa w Palestynie, której kontynuacją była I wojna izraelsko-arabska.