Rezurekcja
w katolicyzmie uroczysta msza wielkanocna z procesją / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rezurekcja (z łac. resurrectio – zmartwychwstanie) – procesja w Kościołach katolickich, odbywająca się w Wielkanoc, która jest ogłoszeniem zmartwychwstania Chrystusa i wezwaniem całego stworzenia do udziału w triumfie Zmartwychwstałego[1][2][3]. Jeśli to możliwe, procesja wychodzi na zewnątrz i okrąża kościół raz lub trzy razy. W procesji obok hostii w monstrancji niesiony jest krzyż ze stułą koloru czerwonego (królewska purpura) oraz figura Jezusa Zmartwychwstałego. Może odbyć się na zakończenie Wigilii Paschalnej[2] albo w poranek wielkanocny przed pierwszą mszą świętą[2]. Musi się jednak zacząć nie później niż o świcie.
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa dbano o to, aby Wigilia Paschalna kończyła się po północy. Stąd też uroczysta procesja, wyrażająca radość ze zmartwychwstania Chrystusa odbywała się bezpośrednio po jej zakończeniu. Dopiero około V wieku, w niektórych Kościołach lokalnych zaczęła pojawiać się Eucharystia celebrowana w ciągu dnia, w Niedzielę Wielkanocną. W Polskiej tradycji kościoła katolickiego, procesja rezurekcyjna znana w obecnym kształcie upowszechniła się w XVII wieku[4][5][6]. Do końca pierwszej dekady XXI wieku w niemal wszystkich polskich parafiach procesje rezurekcyjne odbywały się w niedzielny poranek Zmartwychwstania. Obecnie rezurekcja o świcie praktykowana jest wyłącznie w Polsce lub w niektórych parafiach i ośrodkach polonijnych, poza granicami kraju. Z roku na rok przybywa jednak w Polsce parafii, w których rezurekcja sprawowana jest bezpośrednio po zakończeniu Wigilii Paschalnej. W innych krajach, po przywróceniu w latach 50. XX wieku przez papieża Piusa XII sobotniej celebracji Zmartwychwstania Pańskiego, stopniowo w pełni powrócono do pierwotnej tradycji Kościoła, według której procesja rezurekcyjna odbywa się w sobotni wieczór[7].