Richard N. Williams
tenisista amerykański / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Richard Norris Williams II (ur. 29 stycznia 1891 w Genewie, zm. 2 czerwca 1968 w Bryn Mawr) – amerykański tenisista.
Zobacz też: Richard Williams. |
Państwo | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
29 stycznia 1891 | |||||||||
Data i miejsce śmierci |
2 czerwca 1968 | |||||||||
Wzrost |
182 cm | |||||||||
Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend | |||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wimbledon |
SF (1924) | |||||||||
US Open |
W (1914, 1916) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wimbledon |
W (1920) | |||||||||
US Open |
W (1925, 1926) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
|
Urodził się w Szwajcarii, ale jego rodzice byli Amerykanami. Opuścił Europę w 1912 roku na pokładzie Titanica i przeżył katastrofę (zginął jego ojciec), odmawiając lekarzom zgody na amputację odmrożonej nogi. Po kilku miesiącach dotarł do ćwierćfinału mistrzostw USA (US Open), ulegając Maurice'owi McLoughlinowi. W tym samym turnieju wygrał grę mieszaną, w parze z Mary Kendall Browne.
Podjął studia na Harvardzie i sięgnął po mistrzostwo międzyuczelniane USA w 1913 i 1915 roku w singlu oraz w 1914 i 1915 roku w deblu.
W 1914 roku odniósł triumf w mistrzostwach USA, pokonując w finale McLoughlina. Zwycięstwo w zawodach odniósł ponownie w 1916 roku, tym razem wygrywając w finale z Billem Johnstonem.
Wiele sukcesów Williams odniósł także w grze podwójnej. W 1920 roku został, razem z Chuckiem Garlandem, pierwszym mistrzem Wimbledonu w grze podwójnej reprezentującym Stany Zjednoczone. W 1925 i 1926 roku Williams był najlepszy wspólnie z Vincentem Richardsem w zmaganiach deblowych o mistrzostwo USA. Ponadto Williams w latach 1921, 1923 i 1927 przegrywał w finale mistrzostw USA, a w 1924 roku poniósł porażkę w rundzie finałowej na Wimbledonie.
W 1924 roku, w parze z Hazel Hotchkiss Wightman, zdobył złoty medal igrzysk olimpijskich w Paryżu w grze mieszanej.
Od 1913 roku był członkiem reprezentacji w Pucharze Davisa, zdobywając trofeum jako zawodnik lub kapitan w 1913 roku i w latach 1921–1926. Był także kapitanem w edycji zawodów z 1934 roku (porażka USA w finale z Brytyjczykami).
Uczestniczył w walkach I wojny światowej, został uhonorowany m.in. francuskim Croix de Guerre i Legią Honorową[1].
W 1957 roku nazwisko Williamsa wpisano do międzynarodowej tenisowej galerii sławy.