Richard O’Connor (generał)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Richard Nugent O’Connor, ps. Dick (ur. 21 sierpnia 1889 w Śrinagar, zm. 17 czerwca 1981 w Londynie) – brytyjski dowódca wojskowy, generał British Army, dowódca Sił Pustyni Zachodniej na wczesnym etapie kampanii afrykańskiej II wojny światowej.
gen. Richard O’Connor w 1941 (w środku, na drugim planie) | |
generał | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
dowódca: 7. i 6. Dywizji Piechoty, Western Desert Force, XIII oraz VIII Korpusu |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca | |
Odznaczenia | |
Był dowódcą sił alianckich podczas operacji Compass, w czasie której jego oddziały zniszczyły włoską 10 Armię. Zwycięstwo to doprowadziło w niedługim czasie do podjęcia przez Adolfa Hitlera decyzji o wysłaniu na pomoc włoskim sojusznikom Afrika Korps pod dowództwem gen. Erwina Rommla. 7 kwietnia 1941 r. O’Connor został pojmany przez niemiecki patrol zwiadowczy i spędził ponad dwa lata we włoskim obozie dla jeńców wojennych, który opuścił w grudniu 1943 r. W następnym roku został mianowany dowódcą brytyjskiego VIII Korpusu, który brał udział w lądowaniu w Normandii oraz w operacji Market Garden.
Od stycznia 1945 odjął dowództwo sił zbrojnych w Indiach[1].
W 1948 r. przeszedł na emeryturę. Zmarł 17 czerwca 1981 r. w Londynie.