Risto Jussilainen
fiński skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Risto Jussilainen?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Risto Kalevi Jussilainen (ur. 10 czerwca 1975 w Jyväskylä) – fiński skoczek narciarski, srebrny medalista olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata, złoty medalista mistrzostw świata juniorów i zdobywca Pucharu KOP.
Risto Jussilainen podczas zawodów PŚ w Zakopanem (2006). | |||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | |||||||||||||||||||||||||
Reprezentacja | |||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
5 grudnia 1992, Falun (40. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
30 grudnia 1993, Oberstdorf (28. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
28 listopada 1999, Kuopio (2. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
3 marca 2001, Oberstdorf | ||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | |||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | |||||||||||||||||||||||||
|
W Pucharze Świata w skokach narciarskich zadebiutował 5 grudnia 1992 w Falun, zajmując 40. miejsce. W sezonie 1992/1993 wystartował jeszcze trzykrotnie, jednak punktów nie zdobył. Wobec tego nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. W lutym 1993 wystartował na mistrzostwach świata w Falun, gdzie był piętnasty na dużej skoczni, a na normalnej zajął 36. miejsce. Wystartował także w konkursie drużynowym, w którym Finowie zajęli szóste miejsce. Miesiąc później wraz z kolegami z reprezentacji zdobył złoty medal na mistrzostwach świata juniorów w Harrachovie.
Pierwsze punkty Pucharu Świata wywalczył w sezonie 1993/1994. Miało to miejsce w pierwszym konkursie 42. edycji Turnieju Czterech Skoczni 30 grudnia 1993 roku w Oberstdorfie, gdzie zajął 28. miejsce. W następnych dwóch konkursach nie punktował, a w czwartym już nie wystartował. W klasyfikacji końcowej zajął 38. miejsce. W tym sezonie wystartował już tylko w Lahti (5 marca 1994), gdzie zajął 29. miejsce. Wyniki te dały mu 84. miejsce w klasyfikacji generalnej. W sezonie 1994/1995 wystartował sześciokrotnie, w tym cztery razy punktował. Najlepszy wynik osiągnął 18 lutego 1995 w Vikersund, gdzie był jedenasty. Częściej startował w Pucharze Kontynentalnym i w klasyfikacji końcowej sezonu 1994/1995 zajął trzecie miejsce. Jednocześnie w klasyfikacji generalnej PŚ zajął 54. miejsce.
Nie pojawił się w żadnym z konkursów Pucharu Świata w sezonie 1995/1996, skupiając się na startach w Pucharze Kontynentalnym, jednak i tam nie osiągał sukcesów. Podobnie sytuacja wyglądała w sezonie 1997/1998. Do rywalizacji w Pucharze Świata wrócił na rok w sezonie 1996/1997, ale punkty zdobył tylko trzykrotnie. Na stałe do czołówki powrócił w sezonie 1998/1999. Startował sporadycznie, był między innymi jedenasty 6 marca 1999 w Lathi. Wystartował także na mistrzostwach świata w Ramsau, gdzie w swoim jedynym starcie zajął 35. miejsce w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni.
Przełom nastąpił w sezonie 1999/2000, kiedy to zajął w końcowej klasyfikacji ósme miejsce. Zaczął od wywalczenia swego pierwszego podium w PŚ – 28 listopada 1999 w Kuopio był drugi za swoim rodakiem Ville Kantee. Był ponadto trzeci w Val di Fiemme (5 grudnia 1999) oraz w Sapporo (22 stycznia 2000). Łącznie trzynastokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, jednak zdarzyły mu się także słabsze występy. Najpierw w lutym w Iron Mountain zajął 47. miejsce, a następnie w ostatnim konkursie sezonu, 19 marca 2000 w Planicy zajął 49. miejsce. W lutym 2000 wziął także udział w mistrzostwach świata w lotach w Vikersund, gdzie był jedenasty.
Latem 2000 zajął piąte miejsce w klasyfikacji końcowej siódmej edycji Letniego Grand Prix w skokach. Przy tym raz stanął na podium – 27 sierpnia 2000 w Hakubie był drugi za Janne Ahonenem. Najlepsze wyniki osiągnął jednak w sezonie 2000/2001. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata był trzeci, ustępując tylko Adamowi Małyszowi i Martinowi Schmittowi. Ci sami skoczkowie, chociaż w odwrotnej kolejności, wyprzedzili go w sezonie 2000/2001 Pucharu Świata w lotach. Ośmiokrotnie stawał na podium, w tym 3 marca 2001 w Oberstdorfie po raz pierwszy zwyciężył w zawodach Pucharu Świata. Na mistrzostwach świata w Lahti zdobył srebrne medale w obu konkursach drużynowych, ale indywidualnie plasował się w drugiej dziesiątce.
Sezon 2001/2002 zaczął się dla niego bardzo obiecująco. W drugim konkursie sezonu odniósł zwycięstwo w Kuopio. Jednak 2 grudnia 2001 w Titisee-Neustadt zaliczył upadek, po którym skakał już słabiej. Znalazł się w kadrze na igrzyska olimpijskie w Salt Lake City, gdzie zdobył drużynowo srebrny medal, a indywidualnie był osiemnasty na dużej skoczni. Po igrzyskach zajął dziesiąte miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie. Taką też pozycję zajął w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata. W klasyfikacji generalnej PŚ sezonu 2002/2003 zdobył zaledwie 13 punktów – wszystkie w inauguracyjnych konkursach w Ruce. W następnej edycji w ogóle nie punktował.
Sezon 2004/2005 rozpoczął w Pucharze Kontynentalnym. Wkrótce został powołany do kadry na 53. Turniej Czterech Skoczni i nie oddał miejsca w reprezentacji do końca sezonu. Z konkursu na konkurs skakał coraz lepiej, aż w końcu po raz pierwszy od kilku lat stanął na podium – zajął trzecie miejsce 16 stycznia 2005 na skoczni Kulm w Tauplitz. Następnie powtórzył te wyniki w Titisee-Neustadt i Zakopanem. W tym sezonie po raz ostatni stanął na podium zawodów PŚ – 6 lutego 2005 w Sapporo zajął drugie miejsce za Roarem Ljøkelsøyem. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie zdobył srebro w drużynie na dużej skoczni, a indywidualnie był jedenasty na normalnej skoczni i ósmy na dużej. W ostatnim konkursie cyklu, 20 marca 2005 w Planicy skoczył 224,5 m, co jest jego rekordem życiowym[1]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajął ostatecznie dwunaste miejsce.
W sezonie 2005/2006 wystartował w większości zawodów, jednak często nie punktował lub nie przechodził przez kwalifikacje. Najlepsze wyniki osiągnął w słabiej obsadzonych konkursach w Sapporo w dniach 21 i 22 stycznia 2006, gdzie najpierw był piąty, a następnie ósmy. Były to jedyne przypadki w tym sezonie, kiedy znalazł się w czołowej dziesiątce. W lutym 2006 wystartował na igrzyskach olimpijskich w Turynie, gdzie w swoim jedynym starcie zajął 35. miejsce w konkursie indywidualnym na dużej skoczni. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 30. miejsce.
Zakończył karierę po sezonie 2006/2007, w którym tylko dwukrotnie wystartował w konkursach PŚ, odpadając już po pierwszej serii skoków. Częściej startował w Pucharze Kontynentalnym, gdzie jego najlepszym wynikiem było piąte miejsce w zawodach w Rovaniemi 12 grudnia 2006.
Indywidualnie
2002 Salt Lake City/Park City | – | 18. miejsce (K-120) |
2006 Turyn/Pragelato | – | 35. miejsce (K-125) |
Drużynowo
2002 Salt Lake City/Park City | – | srebrny medal[uwaga 1] |
Starty R. Jussilainena na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
18. | 13 lutego | 2002 | Park City | Utah Olympic Park | K-120 | – | indywid. | 121,5 m | 117,5 m | 226,2 pkt | 55,2 pkt | Simon Ammann |
2. | 18 lutego | 2002 | Park City | Utah Olympic Park | K-120 | – | druż.[uwaga 1] | 124,5 m | 126,0 m | 974,0 pkt (251,4 pkt) | 0,1 pkt | Niemcy |
35. | 18 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | indywid. | 114,0 m | – | 91,7 pkt | 185,2 pkt | Thomas Morgenstern |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
15. | 21 lutego | 1993 | Falun | Skocznia duża indywidualnie | 186,4 pkt | 55,0 pkt | Espen Bredesen |
6. | 23 lutego | 1993 | Falun | Skocznia duża drużynowo[uwaga 2] | 702,4 pkt | 119,1 pkt | Norwegia |
36. | 27 lutego | 1993 | Falun | Skocznia normalna indywidualnie | 179,1 pkt | 58,7 pkt | Masahiko Harada |
35. | 26 lutego | 1999 | Ramsau | Skocznia normalna indywidualnie | 106,0 pkt | 149,0 pkt | Kazuyoshi Funaki |
12. | 19 lutego | 2001 | Lahti | Skocznia duża indywidualnie | 216,6 pkt | 59,7 pkt | Martin Schmitt |
2. | 21 lutego | 2001 | Lahti | Skocznia duża drużynowo[uwaga 3] | 900,2 pkt | 39,6 pkt | Niemcy |
14. | 23 lutego | 2001 | Lahti | Skocznia normalna indywidualnie | 204,0 pkt | 42,0 pkt | Adam Małysz |
2. | 23 lutego | 2001 | Lahti | Skocznia normalna drużynowo[uwaga 4] | 951,5 pkt | 2,0 pkt | Austria |
11. | 19 lutego | 2005 | Oberstdorf | Skocznia normalna indywidualnie | 244,5 pkt | 11,5 pkt | Rok Benkovič |
4. | 20 lutego | 2005 | Oberstdorf | Skocznia normalna drużynowo[uwaga 5], | 928,0 pkt | 42,5 pkt | Austria |
8. | 25 lutego | 2005 | Oberstdorf | Skocznia duża indywidualnie | 291,3 pkt | 21,9 pkt | Janne Ahonen |
2. | 26 lutego | 2005 | Oberstdorf | Skocznia duża drużynowo[uwaga 6] | 1122,9 pkt | 14,4 pkt | Austria |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
11. | 13 lutego | 2000 | Vikersund | Loty indywidualnie | 431,8 pkt | 105,0 pkt | Sven Hannawald |
10. | 10 marca | 2002 | Harrachov | Loty indywidualnie | 315,6 pkt | 80,7 pkt | Sven Hannawald |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
15. | 21 marca | 1992 | Vuokatti | Skocznia normalna indywidualnie | 163,8 pkt | 53,8 pkt | Toni Nieminen |
1. | 3 marca | 1993 | Harrachov | Skocznia normalna drużynowo[uwaga 7] | 859,0 pkt (214,3 pkt) | – | |
15. | 3 marca | 1993 | Harrachov | Skocznia normalna indywidualnie | 194,2 pkt | 39,0 pkt | Janne Ahonen |