Robert Johnson
muzyk amerykański / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Robert Johnson?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Robert Leroy Johnson (ur. 8 maja 1911 w Hazlehurst, zm. 16 sierpnia 1938[1] w Greenwood) – amerykański muzyk, gitarzysta, wokalista i autor tekstów.
Data i miejsce urodzenia |
8 maja 1911 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 sierpnia 1938 | ||
Przyczyna śmierci |
nieznana | ||
Instrumenty | |||
Gatunki | |||
Zawód |
muzyk, autor piosenek | ||
Aktywność |
1929–1938 | ||
Instrument | |||
Gibson L-1 | |||
|
Wypracował własny, dobrze rozpoznawalny styl. Do grania na swej gitarze akustycznej wykorzystywał techniki flażoletu i bottleneck. Napisał łącznie 29 utworów. Teksty jego piosenek mówiły o alkoholu, kobietach, szatanie i śmierci. Określany był mianem króla gitary bluesowej, a jego twórczość miała ogromny wpływ na wielu muzyków, m.in. Erica Claptona, The Rolling Stones, Boba Dylana, Red Hot Chili Peppers i Jimiego Hendrixa[2]. Bardzo mała liczba faktów na temat jego życia i wczesna śmierć w wieku 27 lat (został otruty przez zazdrosnego barmana) spowodowały, że na temat Johnsona powstały różne historie, z których najsłynniejsza to legenda głosząca, że sprzedał duszę diabłu w zamian za osiągnięcie sukcesu[3]. W ciągu całego swojego życia Johnson jednak nie zasłynął tak bardzo jak po swojej śmierci.
Po śmierci pierwsza płyta z kolekcją jego utworów, King of the Delta Blues Singers, wydana została dopiero w 1961. Eric Clapton opisał Johnsona jako „najważniejszego gitarzystą bluesowego, jaki kiedykolwiek żył”[4].
W 1980 Johnson został wprowadzony do Blues Hall of Fame, a w 1986 do Rock & Roll Hall of Fame. W 2003 magazyn Rolling Stone umiejscowił Johnsona na piątym miejscu w rankingu „100 najlepszych gitarzystów w historii”[5].