Ron Steele
Data i miejsce urodzenia	19 sierpnia 1953 Leavenworth, Stany Zjednoczone
Klub	Leavenworth Winter Sports Club[1]
Wzrost	183 cm[1]
Reprezentacja	Stany Zjednoczone
Rekord życiowy	139 m na Copper Peak w Ironwood (3 lutego 1974)[2]

Ron Eston Steele^[a] (ur. 19 sierpnia 1953 w Leavenworth^[1]) – amerykański skoczek narciarski. Olimpijczyk (1972), uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym (1974) oraz w lotach narciarskich (1972 i 1975), medalista mistrzostw kraju.

Przebieg kariery

W 1971 został mistrzem Stanów Zjednoczonych juniorów. W latach 1974–1978 był członkiem reprezentacji Uniwersytetu Utah, z którą odnosił sukcesy w rywalizacji akademickiej. W 1977 został mistrzem NCAA, trzykrotnie był wybierany do składu All-America(ang.) tych zmagań. Na macierzystej uczelni dwukrotnie otrzymał wyróżnienie „Alf Engen Sportsmanship Award” za sportowe postępowanie (1975 i 1976), a raz „David Novelle Memorial Outstanding Skier Award” przyznawane dla najlepszego narciarza na Uniwersytecie Utah (1978)^[3]. W 1974 zwyciężył w rozgrywanych w Leavenworth mistrzostwach Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich^[4].

W latach 1972–1977 był członkiem reprezentacji Stanów Zjednoczonych^[3]. W tym czasie brał udział w prestiżowych zawodach międzynarodowych, startując m.in. w Igrzyskach Narciarskich w Lahti, Tygodniu Lotów Narciarskich, Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny, Turnieju Szwajcarskim czy Konkursie Bożonarodzeniowym w Sankt Moritz. Pięciokrotnie startował w Turnieju Czterech Skoczni, jednak nie odniósł w tej imprezie większych sukcesów – w pojedynczych konkursach plasował się najwyżej w trzeciej dziesiątce, a w klasyfikacji generalnej nie zdołał ani razu zająć miejsca w czołowej „30”. W marcu 1974 zajął dziewiątą lokatę w Igrzyskach Narciarskich w Lahti. Wcześniej, bo w lutym tego samego roku, osiągnął największy sukces międzynarodowy w karierze, zwyciężając w Tygodniu Lotów Narciarskich w Ironwood – podczas trzeciego, ostatniego dnia rywalizacji oddał skok na odległość 139 metrów^[5], co jest jego rekordem życiowym^[2]. Rok później Tydzień Lotów Narciarskich w Ironwood zakończył na piątym miejscu^[5].

Steele brał udział w najważniejszych imprezach międzynarodowych rangi mistrzowskiej^[5]. W 1972 wystąpił na zimowych igrzyskach olimpijskich w Sapporo, zajmując 41. miejsce na skoczni normalnej i 25. na obiekcie dużym^[1]. W lutym 1974 w Falun wystartował w mistrzostwach świata, plasując się na 46. pozycji w konkursie na skoczni normalnej i na 40. na większym obiekcie. Ponadto dwukrotnie brał udział w mistrzostwach świata w lotach narciarskich – w 1972 w Planicy był 35., a trzy lata później w Bad Mitterndorf zajął 34. lokatę^[5].

W trakcie studiów pracował w lokalnym sklepie ze sprzętem narciarskim^[6], a po zakończeniu kariery związał się zawodowo z firmą Rossignol, w której został zatrudniony w 1978^[3] i w której następnie pracował przez 40 lat^[7]. W sierpniu 2012 został prezesem Group Rossignol North America, odpowiedzialnej za działalność Rossignola w całej Ameryce Północnej^[6]. Funkcję tę pełnił do lipca 2017, a 1 sierpnia 2018 odszedł na emeryturę^[7].

Jest jedynym skoczkiem narciarskim z Leavenworth, który wystąpił w zimowych igrzyskach olimpijskich^[8] i uznawany jest za najlepszego i najbardziej znanego skoczka pochodzącego z tej miejscowości^[9][10]. W 2008 został włączony do „Galerii Sław Amerykańskich Skoków Narciarskich” (ang. The American Ski Jumping Hall of Fame)^[11], a w 2016 do „Narciarskiej Galerii Sław Intermountain(ang.)” (ang. Intermountain Ski Hall of Fame)^[12].

Osiągnięcia

Zimowe igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

1972 Sapporo

–

41. miejsce (skocznia normalna), 25. miejsce (skocznia duża)

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

1974 Falun

–

46. miejsce (skocznia normalna), 40. miejsce (skocznia duża)

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich

Indywidualnie

1972 Planica	–	35. miejsce
1975 Bad Mitterndorf	–	34. miejsce

Uwagi