Rosalía de Castro
poetka hiszpańska / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rosalía de Castro (ur. 24 lutego 1837 w Santiago de Compostela, zm. 15 lipca 1885 w Padrón) – poetka i pisarka hiszpańska.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Narodowość | |||
Język | |||
Dziedzina sztuki | |||
|
Jedna z najwybitniejszych przedstawicielek hiszpańskiej poezji doby postromantycznej. Pisała w językach kastylijskim i galicyjskim[1][2]. Była żoną historyka Manuela Martínez[3] Murguíi (1833–1923), czołowego przedstawiciela galicyjskiego odrodzenia narodowego[2]. Jej najważniejsze utwory to powieści La hija del mar (Córka morza, 1859), El caballero en las botas azules (Mężczyzna w niebieskich butach, 1867) oraz tomy poezji: La Flor (Kwiat, 1857), Cantares gallegos[2] (Pieśni galicyjskie, 1863), Follas novas (Świeże liście, 1880) – oba w języku galicyjskim[4] oraz En las orillas del Sar (Nad brzegami rzeki Sar, 1884). W Polsce praktycznie nieznana poza drobnymi fragmentami Cantares gallegos. W Hiszpanii, a szczególnie w Galicji, do dziś uważana jest za narodowego wieszcza.