Rune Velta
norweski skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Rune Velta?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Rune Velta (ur. 19 lipca 1989 w gminie Bærum) – norweski skoczek narciarski i trener, zawodnik klubu Lommedalen Il, czterokrotny medalista mistrzostw świata w Falun (2015), indywidualny wicemistrz Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich w 2012. Od maja 2023 roku trener reprezentacji Szwajcarii[1].
Data i miejsce urodzenia |
19 lipca 1989 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Lommedalen Il | ||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
14 marca 2010 w Oslo (43. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
4 grudnia 2010 w Lillehammer (17. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
9 stycznia 2013 w Wiśle (3. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy |
243 m na Vikersundbakken w Vikersund (26 lutego 2012) | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
|
W reprezentacji zadebiutował 11 grudnia 2007 podczas zawodów FIS Cup w Notodden.
W Pucharze Świata zadebiutował 14 marca 2010 podczas kończącego sezon konkursu w Oslo, gdzie zajął czterdzieste trzecie miejsce. W tym samym roku zadebiutował też Letnim Grand Prix, zaś 4 października w zawodach tej rangi zdobył swoje pierwsze punkty – zajął siódme miejsce w konkursie rozgrywanym w niemieckim Klingenthal.
Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata zdobył w sezonie 2010/2011. W konkursie rozgrywanym 4 grudnia 2010 w Lillehammer zajął siedemnaste miejsce. Później jeszcze pięć razy punktował w zawodach Pucharu Świata, w tym dwa razy zajmował miejsce w czołowej dziesiątce (w Lillehammer i Engelbergu). Sezon zakończył z dorobkiem 106 punktów na trzydziestym szóstym miejscu w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.
Swoje pierwsze sukcesy w zawodach najwyższej rangi odniósł w Letnim Grand Prix w 2011. 6 sierpnia stanął na podium drużynowych zawodów rozgrywanych w Hinterzarten, gdzie Norwegia zajęła trzecie miejsce. Osiem dni później po raz pierwszy stanął na podium indywidualnych zawodów. W jednoseryjnym konkursie Letniego Grand Prix w Einsiedeln zajął trzecie miejsce, przegrywając z Kamilem Stochem i Thomasem Morgensternem. W zawodach Letniej Grand Prix jeszcze dwa razy stawał na podium – indywidualnie w Klingenthal w 2014 (trzecie miejsce) oraz drużynowo w Hinterzarten w 2015 (również trzecie miejsce).
W sezonie 2011/2012 wystartował we wszystkich konkursach Pucharu Świata. Najlepszy indywidualny wynik osiągnął w zawodach rozgrywanych na mamuciej skoczni Kulm. Zajął wówczas ósme miejsce w jednoseryjnym konkursie przeniesionym z 14 na 15 stycznia 2012 z powodu złych warunków atmosferycznych. 25 lutego 2012 odniósł pierwszy sukces w zawodach rangi mistrzowskiej. W mistrzostwach świata w lotach narciarskich rozgrywanych w Vikersund wywalczył srebrny medal, przegrywając złoto z Robertem Kranjcem o 3 pkt. Sam konkurs z powodu złych warunków atmosferycznych został ograniczony do dwóch z czterech planowanych serii. W tym samym sezonie stawał też trzy razy na podium drużynowych konkursów Pucharu Świata (pierwsze miejsce w Willingen, trzecie w Oberstdorfie oraz drugie w Planicy). Sezon w Pucharze Świata zakończył na siedemnastym miejscu z dorobkiem 311 punktów.
Po raz pierwszy na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata stanął w sezonie 2012/2013, zajął wówczas trzecie miejsce w konkursie rozgrywanym w Wiśle, przegrywając o 13,4 pkt. ze zwycięzcą zawodów, swym rodakiem Andersem Bardalem. Mimo tego, że regularnie punktował w zawodach Pucharu Świata, to jednak nie zdołał się dostać do kadry Norwegii na mistrzostwa świata rozgrywane w Val di Fiemme. Po mistrzostwach zdołał po raz drugi stanąć na pucharowym podium. W kończącym sezon konkursie w Planicy zajął drugie miejsce, gdzie przegrał zwycięstwo o 1,8 pkt. z Jurijem Tepešem. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajął dwudzieste trzecie miejsce, gromadząc 337 punktów.
Na igrzyskach olimpijskich w Soczi w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni zajął dwudzieste drugie miejsce, na skoczni dużej uplasował się o dwa miejsca niżej. Uczestniczył też w konkursie drużynowym, w którym Norwegowie zajęli szóste miejsce. W konkursach Pucharu Świata 2013/2014 zdobył 201 punktów, z czego trzy razy zajmował miejsce w pierwszej dziesiątce, jednak nigdy na podium indywidualnych zawodów, co dało mu trzydzieste miejsce w klasyfikacji generalnej. Do jego najlepszych osiągnięć z tamtego sezonu należą drugie miejsce w konkursie mieszanym w Lillehammer (6 grudnia 2013) oraz trzecie miejsce w konkursie drużynowym w Planicy (22 marca 2014).
Sezon 2014/2015 okazał się dla niego najlepszym w karierze i ostatnim, w którym zdobył punkty w zawodach Pucharu Świata. Na mistrzostwach świata w Falun zdobył medale we wszystkich konkursach, w których startował. 21 lutego został mistrzem świata w konkursie na skoczni normalnej, gdzie pokonał Severina Freunda o 0,4 pkt. Dzień później zdobył srebrny medal w konkursie mieszanym, gdzie reprezentował Norwegię razem z Anderesem Bardalem, Line Jahr i Maren Lundby. W konkursie indywidualnym rozgrywanym na skoczni dużej zdobył brązowy medal, a wyprzedzili go Severin Freund oraz Gregor Schlierenzauer. Swój ostatni medal zdobył w konkursie drużynowym na tym samym obiekcie. 28 lutego Norwegowie (w składzie Bardal, Jacobsen, Fannemel i Velta) zdobyli złoty medal, wyprzedzając drugich Austriaków o 19,4 pkt., zaś trzecich Polaków o 24,5 pkt. W konkursach Pucharu Świata stawał cztery razy na podium. Raz zajął drugie miejsce w Willingen, gdzie był najbliżej zwycięstwa w historii swoich występów w Pucharze Świata (przegrał o punkt z Severinem Freundem) oraz trzy razy zajmował trzecie miejsce (Trondheim, Oslo, Planica).
W następnym sezonie skakał zdecydowanie słabiej. W Letnim Grand Prix 2015 dwa razy odpadał w pierwszej serii w konkursach indywidualnych, a zimą nastąpił dalszy regres jego formy. Nie został on umieszczony w składzie Norwegii w konkursie drużynowym w Klingenthal, który inaugurował Puchar Świata 2015/2016, zaś w konkursie indywidualnym zajął trzydzieste siódme miejsce. Później poleciał na konkursy do Ruki, gdzie co prawda nie odbyły się one z powodu warunków atmosferycznych, jednak po skoku treningowym w trakcie tego weekendu zdecydował się wycofać z rywalizacji w Pucharze Świata, by móc indywidualnie trenować[2]. Do rywalizacji międzynarodowej powrócił w Pucharze Kontynentalnym, gdzie ogółem wystartował w czternastu konkursach, z czego w ośmiu punktował. Jego najlepszym osiągnięciem w zawodach Puchar Kontynentalnego było zajęcie piątego miejsca w konkursie rozegranym w Iron Mountain. W Pucharze Kontynentalnym zdobył ogółem 190 punktów i w klasyfikacji generalnej tego cyklu zajął pięćdziesiąte trzecie miejsce. 12 lutego 2016 wystartował w jednym konkursie Pucharu Świata. Zajął on wówczas pięćdziesiąte pierwsze miejsce w konkursie lotów rozegranym w Vikersund. Jak się później okazało, był to ostatni konkurs Pucharu Świata w jego karierze.
Ostatni raz w rywalizacji międzynarodowej wystąpił lipcu 2016 w Letnim Grand Prix w Courchevel, jednak został zdyskwalifikowany w kwalifikacjach za nieprawidłowy kombinezon. 1 sierpnia 2016 ogłosił zakończenie kariery sportowej[3].
Swój rekord życiowy w długości lotu ustanowił 26 lutego 2012 na skoczni Vikersundbakken w Vikersund, gdzie podczas drugiej serii konkursu drużynowego Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich w 2012 uzyskał 243 metry[4].
Indywidualnie
2014 Soczi/Krasnaja Polana | – | 22. miejsce (K-95), 24. miejsce (K-125) |
Drużynowo
2014 Soczi/Krasnaja Polana | – | 6. miejsce[uwaga 1] |
Starty R. Velty na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
22. | 9 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-95 | HS-106 | indywid. | 97,5 m | 96,5 m | 241,4 pkt | 36,6 pkt | Kamil Stoch |
24. | 15 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | indywid. | 126,5 m | 123,5 m | 238,7 pkt | 40,0 pkt | Kamil Stoch |
6. | 17 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 1] | 125,0 m | 125,5 m | 990,7 pkt (232,1 pkt) | 50,4 pkt | Niemcy |
Indywidualnie
2015 Falun | – | złoty medal (K-90), brązowy medal (K-120) |
Drużynowo
2015 Falun | – | srebrny medal (drużyna mieszana/K-90)[uwaga 2], złoty medal (K-120)[uwaga 3] |
Starty R. Velty na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 21 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | indywid. | 95,5 m | 95,5 m | 252,7 pkt | — | |
2. | 22 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | druż. mix.[uwaga 2] | 95,0 m | 95,5 m | 915,6 pkt (245,3 pkt) | 2,3 pkt | Niemcy |
3. | 26 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | indywid. | 126,5 m | 128,5 m | 242,9 pkt | 25,8 pkt | Severin Freund |
1. | 28 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 3] | 124,0 m | 121,0 m | 872,6 pkt (215,5 pkt) | — |
Indywidualnie
2012 Vikersund | – | srebrny medal |
2014 Harrachov | – | 26. miejsce |
Drużynowo
2012 Vikersund | – | 4. miejsce[uwaga 4] |
Starty R. Velty na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 24-25 lutego | 2012 | Vikersund | Vikersundbakken | K-195 | HS-225 | indywid. | 217,5 m | 234,5 m | —[uwaga 5] | —[uwaga 5] | 405,7 pkt | 3,0 pkt | Robert Kranjec |
4. | 26 lutego | 2012 | Vikersund | Vikersundbakken | K-195 | HS-225 | druż.[uwaga 4] | 229,0 m | 243,0 m | 1542,2 pkt (439,2 pkt) | 106,2 pkt | Austria | ||
26. | 14-15 marca | 2014 | Harrachov | Čertak | K-185 | HS-205 | indywid. | 174,0 m | 168,0 m | —[uwaga 5] | —[uwaga 5] | 315,4 pkt | 75,6 pkt | Severin Freund |