Runka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Runka – broń drzewcowa spokrewniona z spisą friulską oraz korseką, o żeleźcu trójdzielnym, podobnym do trójzęba, z długim grotem pośrodku i dwoma kolcami bocznymi, odgiętymi księżycowato do góry. Runka wywodzi się z Włoch, w zachodniej Europie upowszechniła się w XVI i XVII wieku.