Ryōyū Kobayashi
japoński skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Ryōyū Kobayashi?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Ryōyū Kobayashi (jap. 小林陵侑 Kobayashi Ryōyū; ur. 8 listopada 1996 w Hachimantai[1]) – japoński skoczek narciarski. Indywidualny złoty i srebrny medalista olimpijski z 2022. Srebrny medalista indywidualny mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym ze skoczni dużej z 2023, brązowy medalista w drużynie męskiej z 2019. Zdobywca Pucharu Świata w sezonach 2018/2019 i 2021/2022 oraz trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej w sezonie 2019/2020. Zwycięzca 67. Turnieju Czterech Skoczni (trzeci w historii zwycięzca wszystkich konkursów jednego turnieju), 70. Turnieju Czterech Skoczni oraz 72. Turnieju Czterech Skoczni. Zwycięzca Willingen Five 2019, Raw Air 2019, Planica 7 (2019), Titisee-Neustadt Five 2020 oraz Pucharu Świata w lotach 2018/2019. Indywidualny oraz drużynowy brązowy medalista Mistrzostw Świata Juniorów 2016, medalista mistrzostw kraju. Rekordzista Japonii i Azji w długości skoku narciarskiego (252,0 m).
Ryōyū Kobayashi (Wisła 2018) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
8 listopada 1996 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Tsuchiya Home Ski Team | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
24 stycznia 2016 w Zakopanem (7. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
24 stycznia 2016 w Zakopanem (7. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
18 listopada 2018 w Wiśle (3. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
24 listopada 2018 w Ruce | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Jego rodzeństwo: bracia Junshirō i Tatsunao oraz siostra Yūka, również uprawia skoki narciarskie[2].
Lata 2013–2017
We wrześniu 2013 w Râșnovie zadebiutował w zawodach FIS Cup, w swoim drugim starcie odnosząc zwycięstwo. W styczniu 2015 wystąpił w Pucharze Kontynentalnym w Sapporo, zajmując 26. i 22. miejsce. W 2014 i 2015 startował w konkursach skoków narciarskich na mistrzostwach świata juniorów w narciarstwie klasycznym, indywidualnie zajmując kolejno 40. i 30., a drużynowo – 11. i 6. miejsce[3][4].
Kilkukrotnie zgłoszony został do zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015, we wszystkich zajmując miejsca poza trzydziestką. W styczniu 2016 został powołany do kadry japońskiej na zawody Pucharu Świata w Zakopanem. 23 stycznia wystąpił w konkursie drużynowym, w którym reprezentacja Japonii zajęła 8. miejsce, natomiast 24 stycznia, w swoim debiucie w zawodach indywidualnych cyklu, Kobayashi zajął 7. miejsce. 23 lutego tego samego roku zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016, a następnego dnia powtórzył ten wynik w konkursie drużynowym[5].
W Letnim Grand Prix 2016 trzykrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. Przez całą zimę 2016/17 startował w Pucharze Świata, ani razu nie zdobywając punktów. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, zajmując 7. miejsce w konkursie drużynowym[6].
Sezon 2017/2018
27 sierpnia 2017 zajął 2. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Hakubie[7]. Na Mistrzostwach Japonii 2017 zdobył srebrny medal na skoczni normalnej i brązowy na skoczni dużej[8][9].
W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata począwszy od końca grudnia regularnie zdobywał punkty. Najwyżej klasyfikowany był w marcu 2018 w Lahti, gdzie zajął 6. miejsce. Kilka innych konkursów kończył na pozycjach w drugiej dziesiątce[7]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 24. lokacie ze 187 punktami[10]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, zajmując 16. miejsce. Wystartował również na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Konkursy indywidualne ukończył na 7. (skocznia normalna) i 10. (skocznia duża) pozycji, zaś zawody drużynowe na 6. miejscu[7]. W kwalifikacjach do zawodów na skoczni dużej ustanowił nowy rekord skoczni w Pjongczangu, uzyskując odległość 143,5 m[11].
Sezon 2018/2019
W ramach Letniego Grand Prix 2018 dwukrotnie zwyciężył w konkursach w Hakubie, a miejsca w najlepszej dziesiątce zajmował również w Râșnovie[12].
18 listopada 2018 zajął 3. miejsce w otwierających sezon 2018/2019 Pucharu Świata zawodach w Wiśle, tym samym po raz pierwszy stając na podium indywidualnego konkursu cyklu. 24 listopada zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w Ruce, dzień później również zajął pierwsze miejsce. W grudniu zajął 3. i 1. pozycję w zawodach cyklu w Niżnym Tagile, zwyciężył też w drugim konkursie w Engelbergu[12]. W 67.Turnieju Czterech Skoczni Japończyk zwyciężył we wszystkich czterech konkursach. Został trzecim zawodnikiem w historii (po Svenie Hannawaldzie i Kamilu Stochu), który uzyskał taki rezultat[13].
W styczniowych zawodach Pucharu Świata zwyciężył jeszcze w pierwszym konkursie w Val di Fiemme i był trzeci w drugim w Sapporo. Poza tym najniżej klasyfikowany był na 7. pozycji. 1 lutego 2019 na mamuciej skoczni w Oberstdorfie zajął, najgorszą w sezonie w ramach Pucharu Świata, 14. lokatę, ale dzień później na tym samym obiekcie zwyciężył. 10 lutego był 2. w zawodach w Lahti. W konkursach Willingen Five 2019 zajął kolejno 3. i 1. miejsce[12]. Odniósł też zwycięstwo w całym turnieju[14]. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 indywidualnie zajął 4. miejsce na skoczni dużej i 14. na normalnej; w obu konkursach zajmował miejsca w czołowej trójce po pierwszej serii. W drużynie męskiej, wraz z Yukiyą Satō, Daikim Itō i Junshirō Kobayashim, zdobył brązowy medal, natomiast zawody drużyn mieszanych ukończył na 5. pozycji[12].
W ramach Raw Air 2019 zajął kolejno 5. miejsce w Oslo, 3. w Lillehammer, 1. w Trondheim i 2. w Vikersund[12]. Zwyciężył tym samym w całym turnieju, o 2,9 pkt wyprzedzając Stefana Krafta[15]. Na zakończenie sezonu zajął 2. i 1. miejsce w Planicy i zwyciężył w Planica 7. Sezon zakończył z 13 zwycięstwami i łącznie 21 miejscami na podium Pucharu Świata[12][16]. Zajął 1. miejsce w klasyfikacji generalnej cyklu, z 2085 punktami o 736 wyprzedzając drugiego Krafta. Zdobył również Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2018/2019[10].
Sezon 2019/2020
Wystąpił w czterech konkursach Letniego Grand Prix 2019. W sierpniu 2019 dwukrotnie zwyciężył w zawodach w Hakubie[17]. Na Mistrzostwach Japonii w Skokach Narciarskich 2019 zwyciężył w zawodach na skoczni dużej[18] i zajął 3. miejsce na normalnej[19].
Od początku sezonu 2019/2020 Pucharu Świata zajmował pozycje w czołowej dziesiątce. Na podium po raz pierwszy stanął w czwartym konkursie sezonu – 8 grudnia 2019 w Niżnym Tagile zajął 3. miejsce. 15 grudnia w Klingenthal zwyciężył i objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej cyklu. W kolejnych zawodach, rozgrywanych 21 grudnia w Engelbergu zajął 4. miejsce i stracił pozycję lidera na rzecz Stefana Krafta, ale dzień później zwyciężył i odzyskał żółtą koszulkę. Wygrał również w otwierającym 68. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie. W pozostałych zajął kolejno 4., 14. i 7. miejsce[17].
11 stycznia 2020 po zajęciu najsłabszej w sezonie, 26. lokaty w konkursie w Predazzo Kobayashi stracił prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata na rzecz Karla Geigera[17][20]. W kolejnych tygodniach nadal regularnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce. 18 i 19 stycznia zajął kolejno 3. i 2. pozycję w zawodach w Titisee-Neustadt[17] i odniósł zwycięstwo w turnieju Titisee-Neustadt Five 2020[21]. W lutym 2020 był 3. w drugim konkursie w Sapporo oraz 2. w drugich zawodach w Bad Mitterndorf[17]. W marcu zajął 2. miejsce w Raw Air 2020[10]. Konkursy indywidualne turnieju kończył na 9. i 4. lokacie[17]. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata ze 1178 punktami znalazł się na 3. miejscu klasyfikacji generalnej, o 481 punktów za Kraftem i 341 za Geigerem, a o 9 przed czwartym Dawidem Kubackim[10].
Sezon 2020/2021
W rozgrywanych w listopadzie i grudniu 2020 zawodach Pucharu Świata zajmował głównie miejsca w drugiej dziesiątce. Najwyżej w tym okresie sklasyfikowany był na 12. miejscu, w pierwszym konkursie w Niżnym Tagile. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 19. pozycję indywidualnie oraz 5. w drużynie. Począwszy od stycznia 2021 zaczął w Pucharze Świata zajmować lokaty w najlepszej dziesiątce, w najlepszym występie w tym miesiącu, w zawodach w Zakopanem, zajmując 6. miejsce[22].
13 lutego 2021 zwyciężył w indywidualnych zawodach Pucharu Świata w Zakopanem, a 19 lutego powtórzył ten wynik w konkursie w Râșnovie. Następnie wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie zajął 12. miejsce na skoczni normalnej oraz 34. na dużej[22], na której upadł przy skoku w pierwszej serii[23]. W drużynie mieszanej zajął natomiast 5., a w męskiej – 4 pozycję. W marcowych zawodach Pucharu Świata w Planicy w pierwszym konkursie indywidualnym zwyciężył, a w dwóch kolejnych zajął 2. lokatę[22]. Sezon 2020/2021 Pucharu Świata zakończył na 4. miejscu w klasyfikacji generalnej z 919 punktami, a Puchar Świata w lotach narciarskich 2020/2021 ukończył na 2. pozycji[10].
Sezon 2021/2022
W ramach Letniego Grand Prix 2021 wystąpił w dwóch ostatnich konkursach. W zawodach w Hinzenbach zajął 2. miejsce, a w Klingenthal zwyciężył[24]. Na Mistrzostwach Japonii 2021 zdobył złoty medal zarówno na normalnej, jak i na dużej skoczni[25][26].
Sezon 2021/2022 Pucharu Świata rozpoczął 20 listopada 2021 od 2. miejsca w Niżnym Tagile[24]. W kolejnym konkursie został zdyskwalifikowany w kwalifikacjach[27]. Tydzień później w Ruce zwyciężył w pierwszym konkursie[24], a w drugim nie wystąpił z powodu pozytywnego wyniku testu na obecność SARS-CoV-2[28]. Do startów w cyklu powrócił w Klingenthal, gdzie zajął 7. i 1. miejsce. W Engelbergu w pierwszym konkursie zajął 2. pozycję, a dzień później zwyciężył. W ramach 70. Turnieju Czterech Skoczni wygrał w pierwszych trzech zawodach, a w ostatnim konkursie zajął 5. miejsce[24]. Zwyciężył tym samym w całym turnieju[10]. Po zawodach w Garmisch-Partenkirchen objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[29].
W kolejnych konkursach Pucharu Świata na początku stycznia 2022 zajmował 4. i 5. miejsca[24]. Po pierwszych zawodach w Titisee-Neustadt stracił prowadzenie w cyklu na rzecz Karla Geigera[30]. Odzyskał je po pierwszym konkursie w Willingen, w którym zwyciężył[31], ale dzień później był 4. i ponownie znalazł się w klasyfikacji za Geigerem[32]. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Zdobył na nich złoty medal w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej oraz srebrny na skoczni dużej. W drużynie mieszanej był 4., a w zespole męskim zajął 5. pozycję[24].
W kolejnych zawodach Pucharu Świata, rozgrywanych w Lahti, zajął 7. lokatę, a następnie zwyciężył[24] i znów objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej[33]. W ramach Raw Air 2022 zajął 2. miejsce w Lillehammer oraz 6. i 7. w Oslo[24]. W turnieju sklasyfikowany został na 3. pozycji[10]. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zajął na nich 13. miejsce indywidualnie i 6. w drużynie. W ostatnich konkursach Pucharu Świata zajął 10., 6., 5. i 8. pozycję[24]. Pozwoliło mu to po raz drugi w karierze zdobyć Kryształową Kulę. Z 1621 punktami w klasyfikacji generalnej o 106 wyprzedził Geigera[10].
Sezon 2022/2023
W jedynym występie w konkursie indywidualnym w Letnim Grand Prix 2022 zajął 2. lokatę w zawodach w Klingenthal[34]. Na Mistrzostwach Japonii 2022 zdobył złoty medal na skoczni dużej[35] i srebrny na normalnej[36].
Sezon 2022/2023 Pucharu Świata rozpoczął od 7. miejsca w Wiśle. W grudniowych zawodach cyklu najwyżej klasyfikowany był na 10. pozycji, którą zajmował w Titisee-Neustadt i Engelbergu. W konkursach w Sapporo rozgrywanych 20–22 stycznia 2023 dwukrotnie zwyciężył i raz zajął 3. miejsce. W dalszej części sezonu regularnie kończył zawody w czołowej dziesiątce. W lutym 2023 indywidualnie na podium cyklu stawał w drugim konkursie w Willingen i pierwszym w Lake Placid, oba kończąc na 2. lokacie[34].
Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej. W zawodach indywidualnych na obiekcie normalnym został zdyskwalifikowany w drugiej serii za nieregulaminowy kombinezon i sklasyfikowany na 30. miejscu, w zespole mieszanym był 5., a w drużynie męskiej zajął 7. pozycję. W marcowych zawodach Pucharu Świata raz stanął na podium, zwyciężając w jednoseryjnym konkursie w Lahti[34]. Sezon cyklu zakończył na 5. miejscu w klasyfikacji generalnej z 1065 punktami[10].
Indywidualnie
2018 Pjongczang | – | 7. miejsce (K-98), 10. miejsce (K-125) |
2022 Pekin/Zhangjiakou | – | złoty medal (K-95), srebrny medal (K-125) |
Drużynowo
2018 Pjongczang | – | 6. miejsce[uwaga 1] |
2022 Pekin/Zhangjiakou | – | 4. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[uwaga 2], 5. miejsce[uwaga 3] |
Starty R. Kobayashiego na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
7. | 10 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-98 | HS-109 | indywid. | 108,0 m | 108,0 m | 240,8 pkt | 18,5 pkt | Andreas Wellinger |
10. | 17 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | indywid. | 135,5 m | 128,0 m | 258,0 pkt | 27,7 pkt | Kamil Stoch |
6. | 19 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | druż.[uwaga 1] | 132,5 m | 130,0 m | 940,5 pkt (258,9 pkt) | 158,0 pkt | Norwegia |
1. | 6 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | indywid. | 104,5 m | 99,5 m | 275,0 pkt | – | |
4. | 7 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | druż. mix.[uwaga 2] | 102,5 m | 106,0 m | 836,3 pkt (267,6 pkt) | 165,2 pkt | Słowenia |
2. | 12 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | indywid. | 142,0 m | 138,0 m | 292,8 pkt | 3,3 pkt | Marius Lindvik |
5. | 14 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 3] | 134,0 m | 132,5 m | 882,8 pkt (258,6 pkt) | 59,9 pkt | Austria |
Indywidualnie
2019 Seefeld/Innsbruck | – | 4. miejsce (K-120), 14. miejsce (K-99) |
2021 Oberstdorf | – | 12. miejsce (K-95), 34. miejsce (K-120) |
2023 Planica | – | 30. miejsce (K-95), srebrny medal (K-125) |
Drużynowo
2017 Lahti | – | 7. miejsce (K-116)[uwaga 4] |
2019 Seefeld/Innsbruck | – | brązowy medal (K-120)[uwaga 5], 5. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[uwaga 6] |
2021 Oberstdorf | – | 5. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[uwaga 6], 4. miejsce (K-120)[uwaga 7] |
2023 Planica | – | 5. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[uwaga 8], 7. miejsce (K-125)[uwaga 9] |
Starty R. Kobayashiego na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
7. | 4 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | druż.[uwaga 4] | 114,5 m | 119,0 m | 922,7 pkt (226,7 pkt) | 181,5 pkt | Polska |
4. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 133,5 m | 126,5 m | 262,0 pkt | 17,4 pkt | Markus Eisenbichler |
3. | 24 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | druż.[uwaga 5] | 127,0 m | 123,0 m | 920,2 pkt (250,2 pkt) | 67,3 pkt | Niemcy |
14. | 1 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | indywid. | 101,0 m | 92,5 m | 203,4 pkt | 14,9 pkt | Dawid Kubacki |
5. | 2 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | druż. mix.[uwaga 6] | 97,0 m | 113,0 m | 928,6 pkt (259,1 pkt) | 83,6 pkt | Niemcy |
12. | 27 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | indywid. | 104,0 m | 96,5 m | 250,0 pkt | 18,8 pkt | Piotr Żyła |
5. | 28 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | druż. mix.[uwaga 6] | 96,0 m | 99,5 m | 940,3 pkt (248,0 pkt) | 60,5 pkt | Niemcy |
34. | 5 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 117,5 m[uwaga 10] | – | 90,3 pkt | 186,2 pkt | Stefan Kraft |
4. | 6 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[uwaga 7] | 135,5 m | 128,5 m | 1017,5 pkt (257,9 pkt) | 29,1 pkt | Niemcy |
30. | 25 lutego | 2023 | Planica | Srednja skakalnica | K-95 | HS-102 | indywid. | 97,0 m | DSQ | 126,7 pkt | 135,1 pkt | Piotr Żyła |
5. | 26 lutego | 2023 | Planica | Srednja skakalnica | K-95 | HS-102 | druż. mix.[uwaga 8] | 94,0 m | 95,0 m | 944,9 pkt (236,7 pkt) | 72,3 pkt | Niemcy |
2. | 3 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | indywid. | 135,0 m | 129,5 m | 276,8 pkt | 10,7 pkt | Timi Zajc |
7. | 4 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | druż.[uwaga 9] | 133,0 m | 136,0 m | 1011,0 pkt (302,2 pkt) | 167,9 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
2018 Oberstdorf | – | 16. miejsce |
2020 Planica | – | 19. miejsce |
2022 Vikersund | – | 13. miejsce |
2024 Tauplitz | – | 9. miejsce |
Drużynowo
2020 Planica | – | 5. miejsce[uwaga 11] |
2022 Vikersund | – | 6. miejsce[uwaga 12] |
2024 Tauplitz | – | 5. miejsce[uwaga 13] |
Starty R. Kobayashiego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
16. | 19–20 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | indywid. | 207,5 m | 205,5 m | 165,5 m | –[uwaga 14] | 528,4 pkt | 123,5 pkt | Daniel-André Tande |
19. | 11–12 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | indywid. | 203,0 m | 212,5 m | 202,0 m | 205,0 m | 716,7 pkt | 160,5 pkt | Karl Geiger |
5. | 13 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | druż.[uwaga 11] | 207,0 m | 203,5 m | 1483,5 pkt (379,1 pkt) | 244,2 pkt | Norwegia | ||
13. | 11–12 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | indywid. | 204,5 m | 208,5 m | 195,5 m | 218,5 m | 737,9 pkt | 116,3 pkt | Marius Lindvik |
6. | 13 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | druż.[uwaga 12] | 224,5 m | 210,0 m | 1433,9 pkt (397,0 pkt) | 277,6 pkt | Słowenia | ||
9. | 26–27 stycznia | 2024 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-235 | indywid. | 214,0 m | 196,5 m | 231,5 m | –[uwaga 14] | 603,5 pkt | 43,9 pkt | Stefan Kraft |
5. | 28 stycznia | 2024 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-235 | druż.[uwaga 13] | 233,5 m | 224,5 m | 1493,0 pkt (432,7 pkt) | 122,4 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
2014 Val di Fiemme/Predazzo | – | 40. miejsce |
2015 Ałmaty | – | 30. miejsce |
2016 Râșnov | – | brązowy medal |
Drużynowo
2014 Val di Fiemme/Predazzo | – | 11. miejsce[uwaga 15] |
2015 Ałmaty | – | 6. miejsce[uwaga 16] |
2016 Râșnov | – | brązowy medal[uwaga 17], 6. miejsce (drużyna mieszana)[uwaga 18] |
Starty R. Kobayashiego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
40. | 31 stycznia | 2014 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 79,0 m | – | 77,8 pkt | 153,7 pkt | Jakub Wolny |
11. | 1 lutego | 2014 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 15] | 91,5 m | – | 444,2 pkt (113,3 pkt) | 582,8 pkt | Polska |
30. | 5 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | indywid. | 95,0 m | 91,5 m | 227,2 pkt | 42,7 pkt | Johann André Forfang |
6. | 7 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 16] | 95,0 m | 96,0 m | 809,9 pkt (211,9 pkt) | 83,4 pkt | Norwegia |
3. | 23 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | indywid. | 96,5 m | 94,0 m | 244,8 pkt | 4,2 pkt | David Siegel |
6. | 24 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | druż. miesz.[uwaga 18] | 97,5 m | 95,5 m | 798,3 pkt (235,1 pkt) | 84,5 pkt | Słowenia |
3. | 24 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | druż.[uwaga 17] | 94,5 m | 92,0 m | 820,9 pkt (234,2 pkt) | 45,8 pkt | Niemcy |