ST Brda
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
ST Brda (GDY-261) – polski trawler typu B10, zbudowany w Stoczni Gdańskiej. Należał do Przedsiębiorstwa Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich Dalmor. Zatonął 10 stycznia 1975 roku wraz z 10 członkami załogi (jedenasta ofiara zmarła w szpitalu na skutek zawału serca) w duńskim porcie Hanstholm.
Ten artykuł od 2018-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Leżący na burcie wrak ST Brda po zatonięciu w duńskim porcie Hanstholm | |
Bandera | |
---|---|
Port macierzysty |
Gdynia |
Armator |
Dalmor |
Nadzorujące towarzystwo klasyf. | |
Dane podstawowe | |
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Data wodowania |
27 listopada 1955 |
Data oddania do eksploatacji |
12 kwietnia 1956 |
Data zatonięcia |
10 stycznia 1975 |
Dane techniczne | |
Wyporność |
492 t |
Liczebność załogi |
27 |
Długość całkowita (L) |
59,3 m |
Szerokość (B) |
9,1 m |
Zanurzenie (D) |
4,3 m |
Pojemność |
648 BRT RT |
Pojemność netto |
219 NRT NT |
Napęd mechaniczny | |
Silnik |
1000 KM |
Liczba śrub napędowych |
1 |
Prędkość maks. |
12,5 w. |
Katastrofa ST „Brda” jest trzecią najtragiczniejszą – po zatonięciu „Czubatki” w maju 1955 roku (czternaście ofiar – cała Załoga) i „Cyranki” w październiku 1956 roku (dwanaście ofiar) – stratą statku rybackiego w historii polskiej bandery. W roku 1975 przypadek „Brdy” doczekał się upamiętnienia literackiego. Wspomina o niej obszernie Lesław Furmaga w „Krabie i Joannie” (WM 1977, ss. 114-15 i 159-64), zmieniając w swej opowieści nazwę statku utraconego na „Parsentę” (!), a nazwę „Baryczy” – na „Łagów”. Stanisław Goszczurny opisał w dwóch swoich książkach losy kapitanów „Brdy” i „Baryczy” (A. Zielińskiego i Z. Palimąki), zmieniając oba nazwiska.