Sam Graddy
lekkoatleta amerykański / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Samuel Louis („Sam”) Graddy III (ur. 10 lutego 1964 w Gaffney w stanie Karolina Południowa[1]) – amerykański lekkoatleta sprinter, mistrz i wicemistrz olimpijski z 1984 z Los Angeles.
Data i miejsce urodzenia |
10 lutego 1964 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
178 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
W 1983 zajął 2. miejsce (za Leandro Peñalverem z Kuby) w biegu na 100 metrów na igrzyskach panamerykańskich w Caracas, a w sztafecie 4 × 100 metrów wywalczył na tych zawodach złoty medal[2]. W tym samym roku zdobył złoto (w sztafecie 4 × 100 metrów[3][4]) i brązowy medal (na 100 metrów)[5] podczas uniwersjady w Edmonton. Zdobył mistrzostwo Stanów Zjednoczonych (AAU) w biegu na 100 metrów w 1984[6], a także w tym samym roku akademickie mistrzostwo USA (NCAA) (jako student University of Tennessee[7]).
Na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles Graddy zdobył srebrny medal w biegu na 100 metrów przegrywając z Carlem Lewisem. Był również członkiem amerykańskiej sztafety 4 × 100 metrów, gdzie biegł na 1. zmianie, która zdobyła złoty medal, w finale poprawiając rekord świata czasem 37,83 s (biegła w składzie: Sam Graddy, Ron Brown, Calvin Smith i Carl Lewis)[1][8]. Na pierwszych (nieoficjalnych) halowych mistrzostwach świata w 1985 w Paryżu zdobył srebrny medal w biegu na 60 metrów, przegrywając z Benem Johnsonem z Kanady, a wyprzedzając Ronalda Desruellesa z Belgii[9].
Później Graddy został zawodnikiem futbolu amerykańskiego. Grał jako wide receiver. Występował w zespołach Denver Broncos (1987-1988) oraz Los Angeles Raiders (1989-1992).