Sawa Czały
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sawa Czały (Sawa Czałyj) (ur. ? zm. 1741 w Stepaszkach) – zamieszkały w Stepaszkach nad Bohem, pułkownik kozacki i dowódca nadwornych kozaków hetmana wielkiego koronnego Józefa Potockiego w Niemirowie (Sawa był pułkownikiem „kozaków horodowych, w służbie nadwornej Potockiego, hetmana wielkiego koronnego”[1]), nobilitowany za panowania Augusta II Mocnego za udział w tłumieniu powstań hajdamaków[1], zamordowany we własnym domu w 1741 przez bandę kozaków zaporoskich Ihnatki[2].
Ojciec Józefa Sawy Calińskiego, marszałka wyszogrodzkiego konfederacji barskiej. Bohater „Dumy o Sawie”[3] zanotowanej przez Oskara Kolberga.