Schronisko Furkotne
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Schronisko Furkotne (słow. Furkotská chata, także Lonekova chata) – nieistniejące schronisko, stojące dawniej u podnóży słowackich Tatr Wysokich.
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość |
ok. 1480 m n.p.m. |
Data otwarcia |
1937 |
Właściciel |
(pierwszy) bracia Lonekowie |
49°08′04,75″N 20°02′04,57″E |
Drewniane schronisko u wylotu Doliny Furkotnej wybudowali Daniel i Karel Lonekowie. Od ich nazwiska obiekt nazywany był Lonekovą chatą. Budynek otwarto dla turystów w 1937 roku, mniej więcej rok po otwarciu pobliskiego Schroniska Nedobrego. Schronisko oferowało gościom 20 miejsc noclegowych. Dodatkowo, jako że stało na wschodnim brzegu Furkotnego Potoku, wyposażone było w turbinę prądotwórczą.
Po II wojnie światowej, w 1951 roku, schronisko zostało upaństwowione, przekazane organizacji Slovakotour z siedzibą w Starym Smokowcu[1]. Jednocześnie przemianowano je na chatę imienia kapitana Jána Rašo – uczestnika słowackiego powstania narodowego. Budynek spłonął w 1956 roku, a Rašo został patronem nowo wybudowanego Schroniska Ważeckiego.
Obecnie do fundamentów schroniska Loneków dojść można nieoznakowaną 120-metrową ścieżką, rozpoczynającą się około 150 metrów w głąb doliny (licząc od rozdroża w Dolinie Furkotnej).